ankara'da köpekler tarafından parçalanan çocuk

ittapar lobisinin uğramayacağı ve görse de kafasını kuma gömeceği haberdir.
dünyada gelişmiş ülkelerde türkiye'deki kadar sokak köpeği yoktur. bizim büyükşehirlerin yüksek muhit! görmüş ittaparları ise dünyadan habersiz, 'hoyvon hokloro yoo' diye zırlayan boş beleş tiplerdir. onlara öyle olaylar olabilir, normaldir!!

mamacılar ve sözde ittaparlara karşı çaresiz durmaya alışmış onların bir dediğini iki etmeyen kimler varsa bu işin vebali onun boynunadır.



haberin detayları

bir çocuğun hayatı dünyadaki bütün hayvanların hayatından daha önemlidir.
romantik ve sulu göz ile edebiyat yapanlar ise hayatın gerçeklerinden uzak birer et yığınından fazlası değildir.

kediymis köpekmis hic biri insandan daha degerli degil.
cocugun vucunda damar yolu acacak deri bulamamis hemsireler twitterdaki bilgiye göre.
tez zamanda sifa bulmasini ve bu olayin ders olmasini diliyorum.

merak etmetin ittapar dedikleriniz de sizin kadar umursuyor o çocuğu. sadece sizin aksinize içgüdüleriyle hareket eden bu canlılara yedi yirmidört ölüm naraları atmıyorlar.

nüfusu kontrol altına alınmayan her canlının sonu itlaftır. hayatın özünde duygusallığa yer yoktur.

haberi gördüğümden beri kanım dondu. ama başlıktaki tanımları görünce de neye uğradığımı şaşırdım.
sokaklardaki hayvanları imkanı olduğunca besleyen bir insan olarak elbette insanlara saldırmaya eğilimli hayvanların iyi koşullardaki barınaklarda bakılmasını savunuyorum ben de, itlaf edilmelerini değil ama. ki üniversitede köpekler tarafından saldırıya uğradım. bu yüzden de hayvanlardan nefret edip hiçbir yerde türcü yorumlar yapmadım. size göre yaşamaya değer görülen hayat/yaşamaya değer görülmeyen hayatlar var ve buna göre bazı canlıların hayatları hakkında söz sahibi olabileceğinizi düşünüyorsunuz. bu arada bazı çocukların yaşamlarının da bazı çocukların yaşamlarından daha değerli olduğunu düşündüğünüze o kadar eminim ki. umarım bir gün bazı insanlar da sizin hayatınızın değersiz olduğuna karar verip "telef etmek" istemezler sizi. yazık.

yakın zamanda şöyle bir bilgi öğrendim:
bir bölgedeki yaşayanlar köpeklerle ilgili şikayette bulununca, köpekleri toplayıp başka bir bölgeye bırakıyorlarmış. onlar şikayet ederse daha başka bölgeye.

ilkokul 1. sınıfa giderken mahallenin köpeği yanımda durdu. kaçmadım. dolmuş gelmiyor. dolmuş gelmedikçe köpek önce dişleri gösterdi sonra salya akıtmaya başladı. çantayı attım nereye koştuğumu bilmeden kaçıyorum. araba gelse fark etmiyorum. göklerden nur yüzlü bir amca gelip kurtarmıştı. hala travması mevcuttur bende köpekleri çok sevsemde.

bu küçük arkadaşımız en az hasarla kurtulur umarım. fakat psikolojik durumu kolay geçer mi emin değilim. geçmiş olsun küçük dost.

sokak köpekleri saçmalık. sonunda birileri çıkıp takır takır vuracak bunları.

bu çocuğa saldırı olduğu haberini aldıktan kısa süre sonra bir hafta önce gene ankara'da it saldırısı sonucu yaralanan kadının öldüğü haberini aldık. bu çocuk da muhtemelen ölecektir. kafa derisi komple yüzülmüş itler tarafından.
net:
o kadının kocası, babası, erkek kardeşi, ya da bu çocuğun babası olsam yörede tek canlı it bırakmam. öyle bir olaydır.

burada köpeklerin zerre suçu yoktur. bak " zerre " diyorum. bunun planlamasını yapmamış ve köpeklere uygun yaşam alanı sağlamamış yetkililerin suçudur.

insan hayatı diğer canlılardan önemlidir diye de bir şey yok. bu nedenle öldürmek dışında çözüm üretmeyen insan ruh hastasıdır ve onun öldürülmesi gerekmektedir.

insanın insana verdiği zarar karşısında " bilinci " olmayan hayvanların yaptığı şeyler konuşulmaya bile değmez. çünkü bunlar da insanın önlem alamaması nedeni ile gerçekleşir.

zararlı olan tüm insanları öldürmeyi konuştuğumuzda sıra köpeklere de gelir. şimdi o klavyeyi mastürbasyon amaçlı kullandığınız yerinizden çıkarın hava alın. böyle cehaletle uğraşmak yoruyor beni.

arkadaşlar öncelikle şunu belirtmek isterim ki hayvan düşmanı değilim, bazı hayvanları vicdansız insanlardan bile üstün tutarım lakin sokak köpekleri üzerinden ajitasyon yapmayı bırakıp toplatılmaları için bence acilen sosyal medyada kampanya düzenleyelim. tutmaz ama tutuncaya kadar uğraşalım derim. bakın sokak köpeklerinin yeri barınaklardır, sokaklar değil. ya da şehir dışıdır, şehir içi değil. şimdi bu çocuk sizin çocuğunuz da olabilirdi, hastanede o çocukla beraber siz de acı çekebilirdiniz. aileyi olsun, çocuğu olsun kendi yerinize koymanızı öneririm.

köpekler sokaklarda olduğu müddet biz bu olaylarla daha çok karşılaşacağız çünkü köpekler aç, köpekler çaresiz ve açlıktan millete saldıracak duruma geldiler. barınaklara gönderilse onlara orada en nihayetinde bakılır, sokaklarda kendileri de yıpranmazlar, insanlar da çekinmezler yani gezerken.

şu olayı cidden avrupa’da göremezsiniz ya, adamlar köpeklere karşı önlem almışlar bir de bizim ülkemize bak, hangi sokağa gitsek muhakkak 3-5 köpek nöbet bekliyor adeta. geceleri bile çekinir olduk bunlardan, özgürce gezemez olduk be. lanet olsun şu ülkenin düzensizliğine…

vakti zamanında ekşi sözlükte x bir hayvansevere kötü bir şey söylemiştim. sonrasında şikayet üzerine entry silinmişti. sonra biraz tırsmıştım, dava edecek diye ( gerçi hesap arkadaşındı ve o da ben de yurtdışından giriyorduk o yüzden bir şey olmayacağı belli idi ama ben anksiyetesi bozuk biri olduğum için dert ettim). sonra işte bu kişiyi araştırdım bayağı 2005lere falan gittim oradan başka hesaplar buldum böyle hayvanseverler falan. sonunda anladım ki türkiye'de büyük bir hayvan sever lobisi var ve bunlar sosyal medyadan gerçek hayattan veterinerler aracılığı ile köpek maması üzerinden dehşet para kırıyor, sahibinde cins köpek varsa şikayet etme tehdidi ile para koparmaya çalışıyor vesaire. ondan sonra anladım ki türkiye'de başıboş köpek derdi çözülmez.

çocuğa da geçmiş olsun. babasına tavsiyem belediyeyi dava etmesi yönünde ama bir şey çıkar mı belirsiz.

buna benzer bir olayı çok şükür ki bu kadar ağır olmamak kaydıyla bende yaşamıştım. muhakkak her canlının yasam hakkı önemli ve korunmaya değerdir. ancak insanda bedeni ve ruhsal travmalar yaratan bu durumlarda bazı konularda tedbir alınmasının önemli olduğunu gösteriyor. hayvanlarında güvenliği ve sağlığı için barınakların şartları iyileştirilmeli, rastgele yiyeceklerle rastgele usullerle hayvan beslenmemeli. her şeyin usulünce yapılması gerekli. umarım bu üzücü olayı yasayan çocuk hemen toparlar ve bu kötü anıyı zihninden silebilir.

yine bilgi olmadan fikir dolmuş buralar. bilgi olmayınca bu tarz bozukluklar ortaya çıkıyor. bu arkadaşlara hiç kızmıyorum. ceza hukukunda, ceza ehliyeti diye bir durum var biliyorsunuz. kişinin işlediği suçtan sorumlu tutulabilmesini sağlıyor. 12 yaşını doldurmamış çocuklar, akıl hastaları vb. gruplar ortada suç olsa bile cezalandırılmazlar. bu arkadaşlar da benim gözümde bu şekilde işleniyor. benim vicdan hukukumda, kızılma ehliyeti yok bu arkadaşların.

bir de kimlere kızmıyorum biliyor musunuz?, hayvanlara, çünkü onların bilinci de ceza almalarına uygun değil. dürtüsel hareket ediyorlar. tabi burada bir başka canlı zarar gördü, kime kızacağız? zihinsel problemi olan bir insan aynı zararı verdiğinde, zihinsel problemi olan insana mı yoksa onun ailesine mi kızarsınız? illa birilerine kızmak istiyorsanız, çünkü kimseden, hiçbir şeyden nefret etmeyin, kızmanız gereken yer, devleti yönetenler olacaktır.

avrupa'da ve diğer bir çok gelişmiş ülkede sokak hayvanı problemi yok çünkü orada sahipsiz hayvanlar kısa bir süre barınakta tutulduktan sonra eğer sahiplenilmezse "uyutuluyor". başka çözümü yok mu, tabi ki var fakat bencil insan sadece kendini düşündüğü için çözüm bulmaktansa sorunu ortadan kaldırmayı daha "efektif" buluyor. yoksa sadece türkiye üzerinden bir örnek vermek gerekirse bile, ülkede dönümlerce boş hazine ve orman alanları var. buralardan seçilmiş büyük bir alana sokak hayvanları getirilebilir. barınmaları sağlanır. kısırlaştırılır ve 20-30 sene içerisinde kontrol altına alınır. bu kadar basit aslında. hadi diyelim ki, bunları yapmak istemiyor çünkü çok para harcayacak. devletin şu zamana kadar sadece kuduz aşılarına harcadığı paralarla barınmaları gereken yerler yapılırdı. bunu geçtim, devlet bunu desin, o kadar çok hayvansever-yardımsever var ki, kısa sürede bitirilir. peki yemek konusunu ne yapacağız, bir de onları besleyecek miyiz diyebilirsiniz, hemen sinirlenmeyin. sadece istanbul'daki avmlerden her gün atılan yemek artıkları toplansa, yeter de artar bile. yardımseverleri saymıyorum bile.

bir de bu, insanın hayatının diğer canlıların hayatından daha değerli olduğu cahilliği var. the matrix revolution filminde bir sahne var. neo ve konsül makinelere bakarak konuşurlar. makinelerin kontrolünün bizde olup olmadığını sorar konsül neo'ya ve neo'da tabi ki bizde, istersek onları kapatabiliriz der. konsülde makinelerin işlevlerini anlatır; suyu temizleme, havayı temizleme vs. yani makineleri istedikleri zaman kapatamazlar. makinelerden değer olarak bir farkları yoktur. bir arı örneklemesi var, hep duymuşsunuzdur. yarın arıları yok edersek, insanlığın geleceği tehlikeye giriyor. peki veba salgının önlenemez şekilde artmasının nedeninin, o dönem papasının, kedileri, cadıların hayvanları olarak görmesinden dolayı öldürülmesine karar vermesinden dolayı olduğunu biliyor musunuz? çünkü hastalığı, fare bitleri taşıyorlardı ve fareleri avlayacak kediler artık yoktu.

biraz empati kurmanız adına daha farklı bir örnek vereyim, dünya'da 1 numaralı süper avcı biziz şu an. eğer yarın daha güçlü bir süper avcı, bir başka tür veya bir uzaylı var olursa bir anda ve bizim, kendimize, doğaya ve diğer canlılara yaptığımız zulmü, verdiğimiz zararı görüp, bizi tek tek avlamaya başlarsa, hala aynı şeyi mi düşüneceksiniz? "evet ya, bunlar bizden üstünler, dediklerine göre zarar veriyormuşuz bu dünyaya, o yüzden yaşamaya hakkımız yok" mu diyeceksiniz? yoksa az gelişmiş bir tür olarak "hocam cahildik, bilmiyorduk, bize de dünyada bir yer verin, düzen verin, biz de orada yaşayıp, ölelim" mi diyeceksiniz.

yaşadığımız toplumda bilgi ve farkındalık, sizin olaylara aşırı tepki vermenizi önler. sağduyunuzu yükseltir. şefkatli olmanızı sağlar. ayrıca nefret yada aşk gibi uç duygular sadece kendinize zarar verir. hayat sürenizden ve sağlığınızdan çalar.

herkese huzurlu günler dilerim.

okuldan eve dönmeye çalışan enes'tir. trafikte bir okula yaklaştığımızda kasislerin, hız levhalarının, yavaş git lan okul var uyarılarının bulunduğu bir şehirde şimdi hastanededir. 21. yüzyılda sürü halinde serbest olan vahşi hayvanların saldırısı nedeniyle ağır yaralanmıştır. dünden beri yoğun bakımdadır. çok üzücüdür.

biz yetişkinler olarak çocuklar söz konusu olduğunda bir sürü ilave yaptırımla karşı karşıyayken... aynı yetişkinlerin konu sokak köpeklerine geldiğinde çocuk kavramını hiç umursamaması normal mi?

yüzlerce yıldır oluşan ve üzerinde hemfikir olduğumuz bir gerçek değil midir şu: çocukların ruh ve beden bütünlüğü diğer tüm haklarımızdan tüm taleplerimizden önceliklidir. şehir içinde olağan hızda giderken bizden yavaşlamamızı istemeleri tam da bu öncelik nedeniyle değil midir?

nefret ettiğim bir kalıpla diyorum ki sözde hayvan sevgisi maskesiyle çocukları bu derece umursamayanlar onlara karşı birçok kötülüğü yapabilecek kişilerdir. okul yolu levhasını gördüklerinde yavaşladıkları bile şüphelidir bir kısmının. çünkü baksana ne diyorlar yıllardır: mutlak eşitmiş dünya üzerindeki her canlı. cynophilia hastalık olarak tanımlanmalı acilen. tıpkı zoofili gibi.

korktuğu belli etmemek ve ani hareket etmemek gerekli. her alanda olduğu gibi güçsüz olduğunu hissettirdiğin an başına çullanırlar. soğukkanlılığı hiç olmazsa yanlarında geçerken korumak şart. kendine güvenini görünce köpekler zaten aman abim diye yol veriyor. malum it iti ısırmaz.

sokak köpekleriyle ilgili önlem almak gerekiyor. çözüm ne olur nasıl olur bilmiyorum ama bu ilk değil... ah vah dememek için sokaklarda köpek popülasyonu azaltılması. tehlikeli ırklar sokaklardan arındırılmalı.