ankara'yı sevebilecek kadar yoklukta olmak

cumhuriyet tarihi dışında pek bir tarihi olmayan, bir deniz havasının bile alınamadığı, kendine has hiçbir dokusunun bulunmadığı, saçma bir soğukluğa sahip ankara şehrini sevebilecek kadar yoklukta olmaktır.
anıtkabir'i çıkar gerisi çöp, öyle saçma bir yer.

ankarayı seven adamın psikolojisi bozuktur net.

ankara'nın kendine has bir ruhu vardır, alışan özler hep, uzun yıllar orda kalmayan bilmez. besim tibuk denen canlı hakkında yorum bile yapmak istemiyorum ya.

ankara'yı sevmenin güzelliğini asla anlayamayacak olanların ankara'yı sevmeyi "yoklukta olmak" sanmalarından kaynaklı bir önermedir.
ankara'yı sevmeyi yokluk sananların nereyi sevdikleri de ayrı bir araştırmanın konusu olabilir.
ayrıca bu başlık ankara'nın tarihi ve bugünüyle ilgili bilgi sahibi olmadığı halde fikir sahibi olan ahkam kesicileri de görmemizi sağlamıştır.
"istanbul'a dönüşü"cü klişe tim görev başında. ama bu söz yahya kemal'e ait ve yahya kemal 1884'te makedonya'da dünyaya geldi-1958'de istanbul'da öldü.
"istanbul'a dönüşü"cüler o tarihten beri yeni bir şey üretemediler.

samsunu sevecek kadar yoklukta olmaktan bir tık iyi yokluktur.

yokluk ile alakası olmayan şeydir.

ha tabi şöyle bir şey var; ankara'da uzak durmanız gereken yerler çoktur. sincan, mamak, altındağ hatta keçiören sıkıntılı yerlerdir.

çinçin'i unutmadım. resmi manada türkiye cumhuriyeti'nde çinçin diye bir mahalle yoktur. çinçin dediğiniz yerler cinderesi yenidoğan havaalanı yolu tarafları dışkapı'nın bazı bölgeleri ve cebeci mezarlığı'nın arkasında kalan yerlerdir.