anlatınca anlaşılacağını zannetmek

büyük bir gaflettir.

anlamak; beyni,algıları odaklamayı yani enerjiyi vermeyi gerektirir.bu devirde kimse kimseye menfaati dışında yardım etmiyor ki kaldı ki sana senin derdin için kafa yorsun. haliyle anlayana rastlamak bir nimet. anlaşılacağını zannetmek de bir umut,çaresizliktir. o yüzden sizi anlayan birini bırakmayın.taam mı? aferim.(bkz: swh)

kime neyi ne kadar anlattığına bağlı eeee ne demişler fazladan izahat lisanen kabahattir.

en sevdiklerinizin değil de dışarıdan birinin sizi anladığını, derdinize kafa yorduğunu görünce boğazda oluşan o yumru çok kötü oluyor. ne olurdu yakınlarım anlasaydı da başkasına anlatmak zorunda kalmasaydık.*

siz yapınca haliyle karşınızdaki kişiden de bunu bekliyordunuz ama nafile, insanlar gerçekten benciller ve verdiğiniz için almak zorunda değilsiniz.

tut ki sözlükten birisi özel mesaj bombardımanına tuttu beni. baya baya anlattı hikayesini. dur bir saniye dedik birden, al bu numaram, ara konuşalım. günlerce anlattı. hatta yetmedi görüştük, anladım. ee? sısıssııs

çok saçma geçiyor 20liklerin ömürleri ya. böyle aynı saçmalıkları bizlerin de bir zamanlar yaşadığını düşününce gülümsüyorum ama rezillik resmen.

kadınlar iflah olmaz romantik işe yaramazlar da.. değerli hemcinslerim, kadınların bu işe yaramazlıklarından sıyrılabilenler hayatta başarılı oluyorlar. işinize gücünüze, kariyerinize odaklanın. en büyük önceliğiniz bir an önce aile evinden uzaklaşmak olsun.

yanaklarınızı tokatlarım sizin, öyle bi değer veriyorum size.

''beni bir kişi anladı, o da yanlış anladı.''
f. hegel.

yanlış anlaşılma riski daima vardır. ancak, sürekli yanlış anlaşılma endişesi ile kişinin anlatmaktan vazgeçmesi, hem muhataplarına hem de kendisine karşı haksızlıktır, diye düşünüyorum.

anlatmaktan yanayım. bildiğim, öğrendiğim ve gördüğüm şeyler var. yeri geldiğinde bunları paylaşmak bana tarifsiz bir mutluluk veriyor. neden anlatmayayım? varsın anlamasın.

siz ne anlatırsanız anlatın; karşınızdakinin anlamak istediği kadarsınız. acı ama gerçektir. ben uzun zaman önce bıraktım kendimi ifade etme gayretini. isteyen istediğini düşünebilir zaten bunu değiştiremeyiz. kabul ettim gitti.

anlatmak zorunda değilsin,
anlaşılmak zorunda da değilsin,
hayat senin yüklediğin anlamlarla var. diğerlerinin seni anladığı kadar değilsin.
aksine, anlamların kadar büyük, yüce, geniş ve varsın.

aileden herhangi birine bir şey anlatmak...

(bkz: hayal ürünü)

farkinda misiniz aslinda zannetmiyoruz, bir heves oyle olmasini umit ediyoruz. anlasilamamanin getirdigi o sirttaki kamburumsu agirligi bir yerde biriyle paylasip ustumuzden atip hafiflemek istiyoruz. yani onca sene yasayip halden anlayan birine denk gelmeyi istiyoruz.
kocaman dunyada milyarca insan icinde bizi anlayacak birine hasret bir sekilde ölüp gitmek istemiyoruz kisaca.
bilmiyorum ki sozlukcum; bizler, herkescikler cok mu sey istiyoruz hı?

sizi anlamak isteyen siz anlatmadan da anlayacaktır. anlaşılmak istemek bazen bize ne kadar çok acı verse de bizim anlaşılmak için vereceğimiz enerji bizi daha çok yoruyor aslında. bu yüzden bir bakışınızdan, bir hareketinizden sizi anlayacak insanları bekleyin. empati yoksunu insanlara derdinizi anlatmaya çalışırken kendinizi eksiltmeyin.

herhangi bir zannediş büyük bir gaflettir

anlatirsam anlasilirim. kendimi ifadede bir problemim yok. karsimdakinin kapasitedinin farkindayim onun anlayabilecegi sekilde anlatirim o da anlar.

olay budur.

karşındakine bağlı.
sizi yargılayıp kararını vermiş ise ne anlatırsanız anlatın. o an evet dese bile içine zorla girilen pantalon gibidir o durum. bel düğmesinin nerede ne zaman atacağını bilemezsiniz.

kimi durumlarda anlatmak ve paylaşmak kendi başına bir anlam taşır. anlaşılma beklentisi yoktur. sırf anlatıldığı için anlaşılacağını sanmak, beklemek zaten yanılgıdır..

herkes anlaşılmak istediğinden gerçekleşen durum. anlaşılmayı istemek bencillik. kimseden anlaşılmayı veya kimseyi anlamayı beklememek gerekir. çünkü olamaz.
(bkz: diğer zihinler problemi)

belki anlar, diğer türlü böyle bir ihtimal de yok.

çok normal bir yanılgıdır, zira anlamanın önünde ki esas engel zeka değil niyettir.