1.
"anneye" değil "annelere" tanıdığınız ve etrafınızda olan, o an yanınızda bulunan tüm annelere saygı göstermektir.
neden mi? bazılarınız prenses, bazılarınız krallar gibi yaşasın diye kendileri bir soytarı gibi yaşarlar. evde yeterince borç olduğundan kendilerine bişey isteyemezler çünkü eşlerine yük olmaya da kıyamazlar.
siz ınstagram'da okuduğunuz kitabın storysini paylaşırken onlar ya bulaşık yıkar, ya ev süpürür ya da sanki bir körmüşçesine attığınız tuvalet çöpünü değiştirir.
ama sizin ruhunuz duymaz. hayatınız hep siz fark etmeden tamamlanan işlerle yaşadığınız pembe dünyanız arasında geçer durur.
anneler hastaneye gidemez çünkü onlar hastaneye gittiğinde bile onlara ve yaptıkları işlere saygı göstermeyen insanlar vardır evlerinde.
huzur bulmak yerine kaos bulurlar her defasında.
kafanız rahatsa, keşke şu işi de yapsaydım demiyorsanız anneniz vardır evinizde. bir de yetmez gibi gelir sizi severler. kendilerine bulamadıkları vakit size yıllar olur sizi severken. "anne yaaa uf yaa" mıy mıy olursunuz.
eğer yerdeki çöpünüzü kaldıran, kafanızı dersten kaldırmadan ders çalışmanıza olanak veren, kendisi duş bile alamazken sizin banyoda hamam sefası sürmenize olanaklar tanıyan ve daha nice işi halletiği için rahat olduğunuz anneniz varsa gidip elini öpün demeyeceğim. elini öpmek yetmiyor, sarılmak yetmiyor. bunlar sadece sizi-bizi tatmin ediyor.
aniden yapmayı planladığı bir işi yapın, bu akşam yemeğini siz hazırlayın veya bir sorumluluğunu alıverin üstünden. bakın o zaman size bakarken gözlerinin içine. orda bir ışık göreceksiniz.
neden mi? bazılarınız prenses, bazılarınız krallar gibi yaşasın diye kendileri bir soytarı gibi yaşarlar. evde yeterince borç olduğundan kendilerine bişey isteyemezler çünkü eşlerine yük olmaya da kıyamazlar.
siz ınstagram'da okuduğunuz kitabın storysini paylaşırken onlar ya bulaşık yıkar, ya ev süpürür ya da sanki bir körmüşçesine attığınız tuvalet çöpünü değiştirir.
ama sizin ruhunuz duymaz. hayatınız hep siz fark etmeden tamamlanan işlerle yaşadığınız pembe dünyanız arasında geçer durur.
anneler hastaneye gidemez çünkü onlar hastaneye gittiğinde bile onlara ve yaptıkları işlere saygı göstermeyen insanlar vardır evlerinde.
huzur bulmak yerine kaos bulurlar her defasında.
kafanız rahatsa, keşke şu işi de yapsaydım demiyorsanız anneniz vardır evinizde. bir de yetmez gibi gelir sizi severler. kendilerine bulamadıkları vakit size yıllar olur sizi severken. "anne yaaa uf yaa" mıy mıy olursunuz.
eğer yerdeki çöpünüzü kaldıran, kafanızı dersten kaldırmadan ders çalışmanıza olanak veren, kendisi duş bile alamazken sizin banyoda hamam sefası sürmenize olanaklar tanıyan ve daha nice işi halletiği için rahat olduğunuz anneniz varsa gidip elini öpün demeyeceğim. elini öpmek yetmiyor, sarılmak yetmiyor. bunlar sadece sizi-bizi tatmin ediyor.
aniden yapmayı planladığı bir işi yapın, bu akşam yemeğini siz hazırlayın veya bir sorumluluğunu alıverin üstünden. bakın o zaman size bakarken gözlerinin içine. orda bir ışık göreceksiniz.
devamını gör...