1.
aoi bungaku japon edebiyatının klasikleşmiş 6 eserinin 20'şer dakikadan 12 bölümle animeleştirildiği seridir. tüm bölümlerini cok sevmekle birlikte ilk dört bölümde osamu dazai ve insanlığımı yitirirken eserinin tanıtıldığı bölümleri daha çok sevdim tabiri caizse melankoli ve hüznün dibini sıyırdım o kısımlarda.
devamını gör...
2.
japon eserlerinin animeleştirilmiş şekilde 12 bölümlük animesidir. kendisini bu kadar geç keşfetmiş olduğum için çok üzgünüm.
henüz ilk 4 bölümünü izledim. ilk 4 bölümü osamu dazai'nin insanlığımı yitirirken kitabından uyarlanmıştır. kitabın özgün adı: no longer human
animenin başında bir adam az sonra izleyeceğimiz hikayenin odamu dazai'nin bir biyografisi niteliğinde yazdığı kitabı olduğunu anlatıyor. kitap ve dazai'nin hayatındaki paralellikleri açıklıyor ve kitapta belirtilmemiş olsa dahi dazai'nin hikayesi olduğunu anlıyorsunuz.
yozo, politikacı bir babanın tuhaf oğludur. tuhaf olmasının sebebi ise hayatı boyunca insanlara korku beslemesi ve beslediği bu korkudan ötürü bir türlü insanları anlayamaması, onlarla sağlıklı ilişki kuramaması ve aynı zamanda topluma uyum sağlayamamasına sebep oluyor. yozo çocukluğundan itibaren çevresini gözlemliyor ve bu hayata nasıl uyum sağlayacağını bulabilmek için kendine bir yöntem geliştiriyor: şaklabanlık. herkes onu şapşal, neşeli bir insan sanarken yozo'nun içindeki karanlığı yalnızca bir arkadaşı görüyor. bu arada insan dediğim için yozo'dan özür dilerim. çünkü yozo kendisini insan olarak görmüyor.
yozo toplumda bir yer edinemediği, uyumsuzluğu, oldukça bozuk psikolojisi gibi etkenlerden kaynaklı olarak, kendisini bir hayalet gibi görüyor. aslında yozo demek yerine, dazai diyebiliriz. dazai buhranlarınlarını yazarak, çizim yaparak dışa vuruyor, çevresine karşı takındığı neşe maskesini o kadar ustaca taşıyor ki herkes onun böyle biri olduğunu kabul ediyor.
içindeki karanlığın, öz benliğinin yani hayaletin resmini yapıyor yozo. bu hayalet, ne kadar hayatını değiştirmeye çalışırsa çalışsın peşini asla bırakmıyor. melankoli bu adamın besin kaynağı. absürd hayatı da cabası. bu adam hakkında sayfalarca yazabilirim, oldukça derin bir karakter.
mahveden bir hikayesi var. hikaye yamulmuyorsam 1938'li yıllarda japonya'da geçiyor. yozo güzel yüzlü, tuhaf bir genç ve o kadar uyumsuz bir hayalet ki, toplumdan soyutlandıkça trajedilerin içine düşüyor. yozo, toplum baskısı, kadınlar, insan ilişkileri, dibini sıyırdığı akıl sağlığıyla izleyenleri/ okuyanları ağlatamıyor bile. bambaşka bir hüzün, bambaşka bir hikaye bu. izleyin, kitabını okuyun. spoiler niteliğinde olmaması için oldukça sade yazmaya çalıştım.
dazai bu kitabı yazdıktan sonra başka bir hikayesini yazmaktayken intihar ederek hayatına son veriyor. yozo ile aynı bir yok oluş. dazai, namı diğer yozo.. tüm dünyanın bilmesi gereken hayaletler.
ayrıca şu efsanevi müzik ise yalnızca bu animenin ilk 4 bölümünde çalmakta. maalesef ki bu muazzam şaheser yayınlanmamış. o kadar özel bir hikayeye bu kadar özel bir müzik..
henüz ilk 4 bölümünü izledim. ilk 4 bölümü osamu dazai'nin insanlığımı yitirirken kitabından uyarlanmıştır. kitabın özgün adı: no longer human
animenin başında bir adam az sonra izleyeceğimiz hikayenin odamu dazai'nin bir biyografisi niteliğinde yazdığı kitabı olduğunu anlatıyor. kitap ve dazai'nin hayatındaki paralellikleri açıklıyor ve kitapta belirtilmemiş olsa dahi dazai'nin hikayesi olduğunu anlıyorsunuz.
yozo, politikacı bir babanın tuhaf oğludur. tuhaf olmasının sebebi ise hayatı boyunca insanlara korku beslemesi ve beslediği bu korkudan ötürü bir türlü insanları anlayamaması, onlarla sağlıklı ilişki kuramaması ve aynı zamanda topluma uyum sağlayamamasına sebep oluyor. yozo çocukluğundan itibaren çevresini gözlemliyor ve bu hayata nasıl uyum sağlayacağını bulabilmek için kendine bir yöntem geliştiriyor: şaklabanlık. herkes onu şapşal, neşeli bir insan sanarken yozo'nun içindeki karanlığı yalnızca bir arkadaşı görüyor. bu arada insan dediğim için yozo'dan özür dilerim. çünkü yozo kendisini insan olarak görmüyor.
yozo toplumda bir yer edinemediği, uyumsuzluğu, oldukça bozuk psikolojisi gibi etkenlerden kaynaklı olarak, kendisini bir hayalet gibi görüyor. aslında yozo demek yerine, dazai diyebiliriz. dazai buhranlarınlarını yazarak, çizim yaparak dışa vuruyor, çevresine karşı takındığı neşe maskesini o kadar ustaca taşıyor ki herkes onun böyle biri olduğunu kabul ediyor.
içindeki karanlığın, öz benliğinin yani hayaletin resmini yapıyor yozo. bu hayalet, ne kadar hayatını değiştirmeye çalışırsa çalışsın peşini asla bırakmıyor. melankoli bu adamın besin kaynağı. absürd hayatı da cabası. bu adam hakkında sayfalarca yazabilirim, oldukça derin bir karakter.
mahveden bir hikayesi var. hikaye yamulmuyorsam 1938'li yıllarda japonya'da geçiyor. yozo güzel yüzlü, tuhaf bir genç ve o kadar uyumsuz bir hayalet ki, toplumdan soyutlandıkça trajedilerin içine düşüyor. yozo, toplum baskısı, kadınlar, insan ilişkileri, dibini sıyırdığı akıl sağlığıyla izleyenleri/ okuyanları ağlatamıyor bile. bambaşka bir hüzün, bambaşka bir hikaye bu. izleyin, kitabını okuyun. spoiler niteliğinde olmaması için oldukça sade yazmaya çalıştım.
dazai bu kitabı yazdıktan sonra başka bir hikayesini yazmaktayken intihar ederek hayatına son veriyor. yozo ile aynı bir yok oluş. dazai, namı diğer yozo.. tüm dünyanın bilmesi gereken hayaletler.
ayrıca şu efsanevi müzik ise yalnızca bu animenin ilk 4 bölümünde çalmakta. maalesef ki bu muazzam şaheser yayınlanmamış. o kadar özel bir hikayeye bu kadar özel bir müzik..
devamını gör...