araba alabilmek için senelerce çalışmak

arabanın ulaşım vasıtası olmaktan çıkıp, yatırım aracına döndüğü ülkelerde gayet normal olan bir durumdur.
bugün 100,000'e al, yarın iste 120,000.
yarın 120,000'e senden alacak olacak kişi boş durur mu? 150,000.

(bkz: coğrafya kaderdir)

eskidendi o senelerce çalışma olayı. şimdi senelerce çalışsan bile alamıyorsun.

kaza yapmak ise bir saniye sürüyor.

artık bayilerde bulunamayıp yok çekilen, olsa bile alamayacağımız 0 km araçlardan vazgeçip, ikinci el otomobil almak için malûm sitede seçtiğim bir markanın fiyatlarını maaşıma göre hesaplayınca ortaya çıkan durumdur.
bugün maddi durumuma göre istediğim arabanın model yılı 2004-2006 olmasına rağmen, 450-500 bin civarında, biraz daha düşük kilometrede az kullanılmış, kazasız olanına baktığım zaman ise 650-700 bin lira kadar vermem gerektiğini görmüş, anlamış ve idrak etmiş bulunmaktayım.
şimdi ben ve benim gibi birçok asgari ücretli, ortalama 450 bin liralık 2005 model, öyle çokta bir lüksü olmayan bir otomobili alabilmek için yemeden içmeden 53 ay, yani 4 sene 5 ay boyunca para birktirmek zorunda kalıyor.
neden?