araba ile uzun yola çıkmak

beni heyecanlandıran sanki tamamen özgürmüşüm de dünyayı dolaşmaya çıkmışım gibi bir duyguyla dolmamı sağlayan aktivite. halbuki çıktığın yer belli gittiğin yer belli ne heyecanlanıyon dangoz diyebilirsiniz. ama demeyiniz, salınız beni, belki ankarayı pas geçip arjantine doğru sürer giderim...arjantine arabayla gidilmez demeyin kalbinizi kırarım.

gece yapıldığında içimi buram buram sıkan aktivite. sanki tüm arabalar içinde bulunduğum arabaya çarpacak gibi geliyor. bunun korkusuyla camdan dışarı bakamam. çok sevenler var tabii buna saygım sonsuz ama gün ışığı tercihimdir.

kafa boşaltma terapisidir benim için. katedilen her kilometre kafadaki sorunlardan biraz daha uzaklaşmak gibi gelir çoğu zaman. fakat sorunlarınız kaçamayacağınız kadar ensenizde ise bu sefer onlarla saatler boyu kafanızda yüzleşirsiniz.

(tayini doğuya çıkmış batıda yaşayan bir ailenin 20 günlük git gel 3000 kilometrelik izin serüveni) keyiften daha çok rahatsızlık veriyor bir süreden sonra.

acemilerin, profosyonelim diyenden daha güvenilir olduğunu düşündüğüm olaydır.

faydalı olabilmek adına ilk kez yola çıkacak yalnız arkadaşlar varsa elimden geldiğince:

yer ilk defa ıslanıyorsa, yerdeki toz suyun yüzeyine çıkar ve yollar kaygan olur. uzun süre yağarsa düzelir bu durum. ilk yağdığında hızınızı 40-50km/saat kadar, uzun süreli yağmurlarda 10-20km/saat düşürmelisinizdir.

en önemli tavsiye ön göremediğiniz şeyleri yapmayın. mesela virajın ne kadar sert olduğunu bilmiyorsunuz, mümkün olduğu kadar yavaş girmeye çalışın, gerekirse virajda hızlanabilirsiniz.

yanınızda tır varsa kesinlikle onu geçmeye çalışırken viraja girmeyiniz ve tırları mümkün olduğunca hızlı sollanmaya çalışın, çok dikkat ediyorum tırlarla yan yana giden koca koca insanlar var, trafikte daya büyük hata zor yapılır.

virajlarda fren yapmayın, girmeden hızınızı azaltın. eğimli virajları çok önemseyin. eğer eğim sizi yolun dışına atacak şekildeyse, yani yolun döneceğiniz tarafı, diğer tarafından yüksekse savrulma riski çok artar.

mümkün olduğu kadar az mola verin çünkü moladan sonra insanın tekrar yola alışması zor olabiliyor. bilimsel olarak önerilen 2 saat aralıklarla 10'ar dakika.

pencerenizi ara ara açmanız gereklidir, duman altı arabalarda, ya da sıcacık arabanın içinde dikkatiniz çok dağınık olur, bu dikkat dağınıklığını siz fark edemezsiniz bile bazen.

mümkün olduğu kadar az fren yapmaya çalışın, yani her zaman ayağınızı gazdan çekerek kendinizi güvene alabileceğiniz şekilde sürün.

yanınızdakiyle konuşurken yanınıza bakmayın, bu çok gereksiz bir hareket zaten.

gece yolu görmekte zorlanıyorsanız iyi süren birini takip edin(çok yaklaşmadan çünkü öndekinin gözünü yorabilirsiniz). uzun yolda iyi şoförü anlamanın yolu da hız sınırı bölgelerine girerken hızını azaltan arabalara bakmaktır. 70 hız sınırı bölgesinde 120'yle giden bir arabayı kesinlikle takip etmeyin direksiyondaki insanın saçma sapan biri olduğu tartışmasızdır.

güneşin batış ve doğuş saatleri de çok önemlidir. o saatlerde mümkünse sürmeyin çünkü çok uyku getirir. sadece sizin değil, tüm sürücülerin getirir, risk fazladır yani.

yavaş da sürmeyin çünkü yavaş sürmek de tehlikedir. yolun süresini uzatmayın, yani hız sınırı 110'sa düz bir yolda 90'la da gitmeyin. çünkü ne kadar çok yolda kalırsanız, o kadar dikkatiniz dağılır, kaza yapma riskiniz de artar.

yola çıkmadan yağ su kontrol edin, bu 2si tamsa sadece kullanarak arabaya büyük maddi zarar vermeniz çok zordur, eğer olursa bile sizin hatanız değildir.

gizli buzlanma, adından belli olduğu gibi gözükmez. tuzlama işlemi -12 derecenin altında çalışmaz teorik olarak, pratik olarak da -7 civarlarından sonra bir işe yaramaz. buzlu yola girdiğinizi sadece tekerlek sesinden anlayabilirsiniz.

en çok huzur bulduğum eylemdir.
uzun yola çıkılacak aracında etkisi çoktur.
uzun yol için en güzel en muhteşem en en araç ise citroen c4 picasso dur. bu araba ile 1000 km gitsen yorulmazsın. araçta her taraf cam olduğu için hem sürücü hem yolcu için çok keyiflidir.

o kadar çok çok özlediğim yolculuktur.
istanbul'dan kaş'a giderken ne yolüstü lezzet durakları keşfetmiştim, ne manzaralara şahit olmuştum.
ne güzeldi, umarım yine kısmet olur.

bugün 100 km araç kullandım, bu sayılır mı. akşam 100 km de geri döneceğim.

yalnız olduğum zaman uzun yolculukta, arabayı ben kullansam bile * dalıp gidiyorum bazen. gözüm ve reflekslerim yolda ama aklım başka yerde oluyor.

yakın arkadaşlarınızda varsa çok eğlencelidir. gitmek istediğiniz yerde yaptıklarınızdan çok daha fazla anınız olur. ancak dediğim gibi sıkı dostlarınızla çıkmalısınız yola aksi durumda kamyon şoförlerine dönersiniz.

tek başına çıktığınız zaman düşenceleriniz ile baş başa kalırsınız. bir zamanlar önemli kararlar almadan önce verimli düşünmek için arabayla uzun yol yapardım.

tek başınayken ayrı, sevdiğin insanla/rla yapılırken ayrı güzel olan eylem. hele bir de gittiğiniz yeri bilmiyorsanız çok daha güzel olan eylem. tabi ikisinin de olmazsa olmazı var. o da: (bkz: uzun yol şarkıları)

arkadaş grubuyla efsane olan durumdur. çok keyiflidir. bir yandan maziden konuşulur bir yandan yeni maziler yazılır.

tek başına yapılanı benim için terapi gibi olan eylem. naçizane tavsiyelerimse aşağıdaki gibidir;

-yola çıkmadan önce mutlaka lastik basınçlarınızı, yedek lastiğinizin durumunu kontrol edin.
-özellikle yaz aylarında güneşi karşınıza almamaya özen gösterin
-kemerlerinizi asla çıkarmayın.
-arabanızın içi temiz olsun. uzun süre vakit geçirilecek arabanın pis olması bende bir süre sonra yorgunluk yaratıyor.
-çok tecrübeli değilseniz gündüz yola çıkın, gece sürüşünün dinamikleri farklıdır.
-sürekli klima ile gitmeyin, arada camı açarak araç içindeki havanın yenilenmesini sağlayın.
-sol şeridi gereksiz işgal etmeyin, sağ tarafı ağır taşıtlardan dolayı deforme olmuş bir yolda gidiliyorsa eğer aynadan sürekli arkanızı kontrol ederek sol şeritte ilerleyin.
-hız limitlerine uyun, ilk defa gideceginiz bir yol ise biraz daha limitlerin altında gidin.
-aracınızın panik frende verdiği tepkilere, hangi hızda ortalama ne kadar mesafede durabileceğine ve ara hızlanma tepkilerine yeterince hakim olun acil bir durumda sürpriz yaşamamak için. hatta naçizane tavsiyem bunları bilecek kadar haşır neşir degilseniz aracınızla hız limitlerinin biraz altında yol alın.
-tek başınıza yola çıktıysanız ben sürekli dönen bir playlist yerine podcast tercih ediyorum. hatta kendi kendime podcastle konuşarak can sıkıntımı gideriyorum. surekli müzikle gidince bir yerden sonra gözüm dalıyor ya da uyuşmuş hissediyorum kendimi.
-yorulduysanız durun. şurada ne kadar kaldı zaten vardık gibi bir düşünceye girmeyin. ilk müsait yerde mola verin, gerekirse yarım saat kestirin.
-yerel lezzetler çok güzeldir ancak tekseniz ve hassas bir mideniz varsa yemeginizi ya evde ayarlayıp çıkın ya da paketli gıdaları tercih edin.
-yol boş diye gevşemeyin, oturuş pozisyonunuz yatar pozisyona dönüşmesin. yüksek hızlarda bir saniyede aldığınız mesafe çok fazla o yüzden bir saniye geç tepki vermek ölümcül olabilir.
-kamyon ve tırları sollamanızı seri bir şekilde biririp şeridinize dönün.
-araçta birden fazla sürücü varsa değişmek için iyice yorulmayı beklemeyin. 2-3 saatte bir değişerek gidin.
-genelde küçük ilçelerin giriş çıkışlarında oranın yerel hızlı gençlerine denk gelirsiniz.*bırakınız gecsinler efendim kimseyle diyaloğa girmeyin.
-bu yazacağım biraz vicdansızca gelecek ancak ölümcül bir kaza görmediyseniz kesinlikle durmayın. maalesef ülkede kimin ne için yol kenarında beklediği belli değil.

aklıma gelen başka madde olursa eklerim yine şimdilik yazabileceklerim bu kadar. herkese kazasız sürüşler dilerim. unutmayın geç gitmek hiç gidememekten iyidir.

var benimde öyle bir hayalim,daha iş yerine yalnız başıma gidip gelemiyorum ama bigün memelekete ya da başka yerlere giderken sadece ben kullanıcam ,bakalım kaç bin yıl sonra...

nasıl birşey olduğunu bilmiyorum.

yaklaşık bir ay önce ilk kez sürücü olarak yaptığım ve çok sevdiğim, huzur bulduğum bir eylem. bir şehirden geçerken sağım, solum ve önümdeki dağlar karla karlıydı. doğu ekspresinde gibi hissetmiştim kendimi. işte o anki huzur bambaşka bir şeydi benim için. keşke fırsat olsa da yine çıksak uzun yola.

pandemi nedeniyle yapamadığım bir eylem. flash diskimi müzikle doldurup termosa çay-kahve de doldurdum mu, akşama kadar sürsem dokunmuyor allahın izniyle.

yalnızsan çok güzel olan yolculuktur. etrafındaki akışa bakarak radyodan çalan bir şarkı eşliğinde hayatını sorgularsın, hayallere dalarsın. ben bu gibi durumlarda genelde bir daha dönmemeyi düşünürüm. çok uzaklara çevirmek isterim dümenimi ama hazır değilimdir, yapamam.

geçenlerde öyle bir güneş batımına denk geldim ki, bursa-izmir otobanına çıkmış buldum kendimi. balıkesirden döndüm. müzik öyle güzel geldi ki. güneş biraz daha kalsaydı izmir'e varabilirdim.
evet yapıyorum arada öyle şeyler. (beni gidi beni)

arabam ve vaktim olduğunda sık sık yapacağımdan emin olduğum eylem. geceleri boş sokakları izlerken içimden keşke arabam olsa da şu boş caddelerden geçip şehirlerarası yolculuk yapsam diye düşünürüm. bilmediğim şehirlerden geçerken orada yaşayan insanların sabah nerde ne yapacaklarını, mezarlıkların yanından geçerken o insanların hayatlarını düşünmek bilinmez bir huzur veriyor.