artık her şeyin saçma gelmesi

öyle ki yaşamanın da , ölmenin de, herhangi birşey için yerinden kalkmanın da ve hatta birşeyleri sorgulamanında düşünmenin de saçma gelmesi halidir. tabi saçma geliyor diye bu eylemleri yapmaktan kendini alamamak hatta bunun imkansızlığı içinde yaşamak ne kadar zor ama aynı zamanda ne kadar kolay. öffff kafamda deli sorunlar..

hayatta ölüm olduğunu fark ettiğin andır. ölüm var ya ölüm var der durur ve saçma bulduğun şeyleri yapmaya devam edersin.

yaklaşık 4 yıldır yaşam ve evren dahil olmak üzere her şeye saçma gözüyle bakıyorum. ki saçmalar, temelinde herhangi bir amacı yok hiçbirinin.

yaşamaya devam edebilmek için, ki intiharın da en saçma hareketlerden biri olduğunu ele alırsak,
(bkz: albert camus) bu saçmalığı kabul etmek zorunda kaldım.

hislerim için buradayım, saçmalığın içinde dönüp duruyorum. çok fazla da düşünmemek gerekiyor. tedavisi yok zira.

kişinin sıkıldığının göstergesidir. sıkıntısını giderirse, her şey yoluna girecektir.

hayattan zevk alamadığının göstergesi.

her şey saçma gelirken bir şey yapmak samimiyetsizdir. öyleyse bir şey yapmaya ne gerek var? gerek yok.

ölüm diye bir gerçek var buna göre yaşayacağım dediğim bir dönemde sanki çağırmışım gibi aniden birini kaybettim. yaşam boyunca birçok saçma şey var ama ölüm gerçek ona göre yaşayın

saçma değilde daha çok boş geliyor mesela geziyorum hiç bilmediğim bir yeri o kadar boş geliyor ki sanki ruhum çekilmiş ve hiçbir şeyden zevk alamıyormuşum gibi.

majör depresyon görüyorum. geçmiş olsun.

bu durum yaş almayla alakalı bir şey. tecrübe dediğimiz şey. gençken daha bir acemiyiz ya ve de bilmiyoruz. yaş alıp öğrendikçe ve de tekrar ettikçe komik ve hatta saçma geliyor çok şey. kırklı yaşlar bu cümlelerin ilk kez kurulduğu yaşlara denk gelir genellikle. sonra her şey saçma gelir.

parasızlıktan hep bunlar . yeteri kadar para olmayınca hayatta anlam karmaşası yaşanması muhtemel.

cok fazla overthink sonucu gelisen bi durum. bi zaman sonra algilari yitirip sacma olmayan sacma sacma olansa en normal durum gibi gelmeye basliyo. bi nevi beynin surekli zittina gidip butun ihtimalleri dusunceleri dusunerek zihnimizin anasini sey etmis oluyoruz. b.ktan bi durum iste

aslında felsefi düzlemde bir bakıma imkansızdır. öncelikle saçma kelimesinin buradaki anlamı "akla, mantığa uygun olmayan, yersiz bulunan (söz, davranış)." şeklindedir. şayet her şeyin saçma geldiğini söylüyorsanız, kurmuş olduğunuz bu cümledeki iddianızda saçmadır. eğer "her şey saçmadır" deniliyorsa, bu önermenin de saçma olması gerektiğini savunuyor. çünkü her şey saçma ise, bu önerme de saçmadır ve bu durumda önerme geçersiz olur.kendi kendini çürüten önerme
eğer kişi, her şeyin saçma olduğunu savunuyorsa ve aynı zamanda bu önermenin doğru olduğunu iddia ediyorsa, bir mantık çelişkisi ortaya çıkıyor. çünkü kişi, bir yandan her şeyin saçma olduğunu söylerken, diğer yandan doğru olduğunu düşündüğü bir önermede bulunuyor. yani her halbükarda bir anlama çıkıyorsunuz.

eskiden gelmiyordu yani? saçma.

evet saçma, her şey çok saçma…ama haksızlık bu…daha yeni kendimizi tanımış, bulmuşken ve barışmışken hayat beynimize bu oyunu neden oynatıyorsun. ben oynamıyorum…pas sende…

başlığı şu şekilde düzeltirsek daha doğru olur: her şeyin çok saçma olması.

anlamın ve değerin kaybolması.

her şey abartılıyor. herkes birileriyle yarış içinde. birisi bir yere kahve içmeye değil, orada kahve fotoğrafı atabilmek için gidiyor. birkaç yıl öncesine kadar bilinmeyen bir şeyler bir anda popüler oldu. içinden geldiği gibi yaşayabilmek artık lüks.

sözlükte yazmak bile çok saçma geliyor bazen. eskiden girdiğim tanımlara bakıyorum mesela oylayanların hiçbiri yazmıyor şimdi burda, yine en son 2 sene önce tanım girmişler falan. demek ki şimdi yazdıklarım da kısa bir süre sonra anlamsızlaşacak benim için... o zaman niye yazıyorum burda sorusu aklıma geliyor, halbuki o zamanlar yazıp çizmek anlamlı, güzel hissettiriyordu. tuhaf...

artık herşeyin mermi gelmesi.

çünkü ülkecek boka batmış bir haldeyiz. mental olarak rezil kepaze bir haldeyiz.
hayatı yaşa(ya)mıyoruz biz.
hayatta kalabilmek için savaşıyoruz.
aç kalmamak için, barınmak için, giyinebilmek için kazanırken çok zorlandığımız ve bir kısmı yada yarısı bize ait olmayan(borç) büyük paralar harcıyoruz.
ölmemeye, öldürülmemeye yada öldürmemeye çalışıyoruz mesela.
bildiğin can pazarı oldu ülke. canımızın derdin de, elimiz yüreğimizde bize bişey olmasa bile sevdiklerimize olur mu acaba diye kan revan içinde yaşıyoruz.
e şimdi böyle bir ülkede yapmaktan keyif aldığın birçok şeyin sana saçma gelmesi kadar normal birşey olabilir mi muhterem?
ülkede normal olan tek şeyin, olabildiğince hızlı bir şekilde haz yitimi olması yeterince saçma değil de nedir?
başka saçmalık aramaya lüzum varmıdır?