aşkın için vazgeçeceğin en büyük şey ne olurdu sorunsalı

aşktan yana yüzü gülmeyen biri olarak, bu saatten sonra kim gelire gelsin yüzümü güldüremez diye düşünmekteyim. ama bir gün karşıma biri çıkar da bana gerçekten aşkı yaşatırsa ve onun için önemli bir şeyden vazgeçmem gerekirse, sanırım bu bulunduğum şehri değiştirmek olur. çok bağlanan bir insanım yaşadığım şehre çok bağlıyım. başka bir şehirde ya da başka bir ülkede asla ortama uyum sağlayamam. en büyük fedakarlığın, ülkemi şehrimi değiştirmek olur. bu soruyu 5 6 yıl önce sorsaydım kendime, aşkım için kendimden bile vazgeçerim derdim ama "hamdım piştim yandım" durumumdan sonra aşka doydum sanırım..

zamanım. başka da bir şeyden vazgeçemem kimse kusura bakmasın.

kendimden vazgeçerim..
bile bile.. yana yana..

insan her zaman ne yaşayacağını, ne olacağını tahayyül edemiyor. bilemem belki bir gün böbreğimi vermem gerekir, veririm. belki sadece birkaç saat uykumdan vazgeçmem gerekir, her zaman vazgeçemem. vazgeçilmemesi gereken tek şey kişinin kendisidir.

küçüğün büyüğü mantığıyla hareket ederim en fazla. ne bileyim benim için biraz önem arz eden bir kaç eşyam dan vazgeçebilirim herhalde.

hiçbir şey. kimse bir şeylerinizden feragat edebileceğiniz kadar değerli değil.

olmamalı yani.

benim için gurur. vazgeçtimde zaten.

aşkım. aşkımı temiz tutmak için gerekirse aşkımdan vazgeçerim.

ruhum. ruhumu verirsem ne kalır ki benden geriye?

bilmiyorum. herhalde bir paket cokonat'dan vazegebilirim.

uğruna bir şeylerden vazgeçeceğin bir aşk yok artık. çünkü öyle aşık olacak insanlar yok.

hiç bir şey….. neden sırf kendi duygum için kendimden eksileyim ki? körleşmeden başka birşey değil bu bana göre

insan kendinden vazgeçince geriye bir şey kalmıyor. aşk baki, her şey zayi.

allah der ki “kimi benden çok seversen onu senden alırım
”ve ekler: “onsuz yaşayamam” deme,seni onsuz da yaşatırım.
ve mevsim geçer,gölge veren ağaçların dalları kurur,sabır taşar,
canından saydığın yar bile bir gün el olur,aklın şaşar.
dostun düşmana dönüşür,düşman kalkar dost olur,öyle garip bir dünya.
olmaz dediğin ne varsa hepsi olur
“düşmem” dersin düşersin,”şaşmam” dersin şaşarsın.
en garibi de budur ya “öldüm” der,yine de “yaşarsın
(bkz: mevlana)

aşkın kimyasal tanımından başlayalım önce. aşk: "limbik sistemdeki singulat girus'un uyarılması ile oksitosin ve vasopressin hormonlarının salgılanması sonucu oluşan bir duygu durumudur. aşık olan kişinin beynindeki değişimler, hormonal bir değişimin sonucudur ve başrolde de mutluluk hormonu olarak adlandırılan, dopamin hormonu rol oynamaktadır." demekki aşk süresiz değil kahrolası hormonlar yüzünden yaşanan genel geçer bir durum geriye kalan ise alışkanlık.
yirmili yaşların başında olsam birkaç madde sıralardım muhtemelen hatta peşinden de giderdim ki gittim,bugün ise işim olmaz der otururum.kimse için hicbir şeyden vazgeçmemek gerektigini öğrenmek kolay olmadı sonuçta.

artık hiçbir şey galiba.
öyle delili çılgınlı vazgeçmeli aşklar gençlikte oluyor. şimdi bir şeyden vazgeçmek zorunda kalma olasılığı kafamda alarm zilleri öttürüyo aşk bu değiiiiil, kızım sakin oooool, momy işuuzların kontrolü ele geçirmek üzereeeeee diye.

cevabı aslında çok da basit olan bir sorudur ve cevabı da "hiçbir şey". zira, hayatıma giren hanımefendi zaten her bir haltımı biliyordur. beni bile bile benimleyse, beni değiştirmek istemeye de hakkı olmaz. çünkü, o zaman bana değil, hayalindeki beni seviyordur. hayalindeki benle yaşamaya devam edebilir.

neyse ki benim minnoşumla herhalde 8-9 yıldır tanıştığımız ve 2 yıldır falan da birlikte olduğumuz için öyle bir beklentisi yok. çok tatlı ya.

sosyal fobim, korkularım, ne kadar hayatımı negatif etkileyen şey varsa dağ gibi bir adam sayesinde vazgeçtim. eğer profilimde geriye doğru giderseniz tüm bu süreci aşama aşama görebilirsiniz. hiç planlamadığım şekilde bir tür günce olarak kullandım sözlüğü ve açıkçası bundan çok mutluyum. çünkü biliyorum ki bunları yaşayan yalnızca ben değilim. ruhu benden olanlara bir çeşit motivasyon olursam ne mutlu bana.

eğer aşk için illa ki bir şeylerden vazgeçmeniz gerekiyorsa, hayatınızdaki güzelliklerden değil, kötülüklerden vazgeçin. çok daha kaliteli bir yaşam mümkün böylelikle.

tecrübe

not: üstteki yazar minnoşuyla 9 yıldır tanışıyor. 2 yıldır da kendisine sokak ortasında sarılma hakkına sahip. nereden biliyorsun demeyin, biliyorum işte.

(bkz: hiçbir şey)
fedâkarlık, vazgeçişleri kolaylaştırır.