elhanı_isyan yazar profili

balkondan saksıdaki gülümün resmi.

nohut yemeğine "yoğurt" diyormuşum. arada bir canım nohut yemeği istediğinde anneme söylüyormuşum "yoğurt yap" diye. annem de bana yoğurt verince ağlıyormuşum bunu istemedim ki diye.. nohut demek yoğurt demekten zor geliyordu galiba bana o dönemler.

tamamen dikkat çekme çabasıdır. aşko koşko tipler yapar bunu genelde.

öğrenmeye başladığım ve yavaş yavaş anladığım bir dil. daha çok başlardayım ama en azından bazı yerlerde dilin mantığını oturttum.

uzak durulması gereken bir tiptir.

en sevdiğim, kalemine hayran olduğum nazım hikmet'e ait bir şiirdir. okudukça günümüzü düşünüyorum... sorulması gereken çok soru var ama en önemli sorumuz bu: "bu vatana nasıl kıydılar?"
şiiri de bırakıyorum buraya;

insan olan vatanını satar mı?
suyun içip ekmeğini yediniz.
dünyada vatandan aziz şey var mı?
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler,
götürüp kâfire : "buyur..." dediler.
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

eli kolu zincirlere vurulmuş,
vatan çırılçıplak yere serilmiş.
oturmuş göğsüne teksaslı çavuş.
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

günü gelir çarh düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
günü gelir sualiniz sorulur:
beyler bu vatana nasıl kıydınız?

(bkz: nazım hikmet)

cumhurbaşkanlığına adaylığını koymasını istediğim tek adam. umarım onu görürüz artık cb. koltuğunda. adam her hareketinde hayır duamı alıyor.

etrafındaki herkes bana bu yakıştırmayı yapıyor ama şahsen bir faydasını göremedim şimdiye kadar. yavaş yavaş evlilik yaşım da geldi ama hep aile akraba arasında "hanım hanım bir kız çok efendi çok ahlaklı" diyorlar ama arkadaş ortamında - onların tabirine göre eğlenilecek kızlar gibi olmadığım için - bana pek gelen oluyor. alkollü ortamlara girmeyip gece dışarda gezmediğim için bu yaşta hala ailemle yaşayıp bir yerlere giderken onlardan izin aldığım için evlenilecek kızmışım.(!) aklım almıyor insanların bu yakıştırmalarını.

nazım ustamın kalemimden çıkan ve ahmet aslan ile dinlediğim mükemmel ötesi bir şiir/şarkı.

geçip gitmiş günler gelin
rakı için sarhoş olun
ıslıkla bir şeyler çalın
geberiyorum, heberiyorum
kederden geberiyorum
geberiyorum kederden
ilerdeki güzel günler
beni görmeyecek onlar
bari selam yollasınlar
geberiyorum...

özellikle ikinci kısmında "ilerdeki güzel günler, beni görmeyecek onlar..." kalbimi bırakıyorum..

anlık durumuma göre komik gelen her şeye gülerim ama kötü/iğrenç espiriler daha komik oluyor. çünkü zeka gerektiren üst seviye espirilerde acıtan bi taraf olur her zaman. genelde ülkenin sorunları, aile içi sorunlar vb. konularla ilgili yapılan espiriler komik gelse de altında yatan gerçekler can yakar.

herkes kız evden çıkarken ağlar, düğünde herkes oynar göbek atar sanki iki üç saat önce salya sümük ağlayan onlar değildi. düğün salonundan çıkarken yine herkes ağlar. * sebep? sanki sonsuza gidiyor. düğünden bir hafta sonra aile ziyaretleri yapılıyor zaten sanki kızı son görüşüymüş gibi ağlamak mantıksız.
bu arada biriyle evlilik yapmak, hayatına birini almak zaten en büyük mantık hatası.. ama yine de siz bu hatayı yapıp yapmama konusunda özgürsünüz.

"bir intihar gibi
puşt olmuş bu sevdalar!.."
diyen ve yazdığı her şiirde, söylediği her sözde kalbimi başka diyarlara götüren adam.. kalemi tertemiz, dili kusursuz bir şair.

ilk okulda sevdiğim çocuk baya tembeldi. hiç ödevlerini yapmazdı. ben okulda onun ödevlerini yapardım. evde kendi ödevimi 2 3 saatte yaptıysam onun ödevini okulda 10 dakikda yapardım dersten önce hemen biterdi ve onun ödevi benimkinden güzel olurdu. nasıl aşkla yapıyorsam artık saatlerce uğraştığım kendi ödevim, onun sadece 10 dakika hazırlanmış ödevinden daha vasat olurdu. bu çocuk da hep ona olan sevgimi kullandı.* resim dersinde resim defterini boyalarını verirdi bana al evde sen bana da resim yaparsın derdi. sonuç; hep resim derslerinden iyi aldı. hatta o kadar hayin ve tembeldi ki teknoloji tasarım dersinde fikirler üretip tasarımlar yeni makineler icatlar yapmamızı isterdi hoca. ve ben kendi ödevimden önce onun için bi sorun bulup sorun üzerine yeni makina, icat bulurdum.
sanırım kadınlarda içgüdüsel olarak var olan bir durum bu. ister ilk okula gidelim, ister lise, ister üniveriste. hatta kocaman kadın bile olsak hep sevdiğimiz erkeğin eksiklerini kapatma, onun açıklarını onarma mecburiyetinde hissediyoruz kendimizi..
buralarda olduğunu zannetmiyorum onun işi olmaz sözlükle falan ama ozan, eğer olur ki okursun falan gerçekten sevmiştim lan seni. ve nefret ettirdin kendinden. *

ömür adanası erkektir. her şeyden önce ileride kızıma o kadar güzel bir baba olur ki kızım, babasının eksikliği ile gidip saçma sapan birini sevmez. umarım böyle biri girer hayatıma. böyle olmas da yola getiririm diye düşünüyorum.

mehmet günsür...

sürekli kendini acındırması
sürekli sevgilisini/eski sevgilisini anlatması
laf kesip araya girmesi
karşıdaki insanın fikirlerime saygı duymayıp karşıdakini küçümsemesi.... bir sürü şey var.

dersim yoktu bu gün. annemin "haadiii kahvaltı hazır haadiiii" diye bağırışı ile uyandım. ne kadar mutlu olursam olayım bağırışla uyanınca insan sinir krizleri geçiriyor.

kerimcan, berkcan güven, enes batur, barış murat yağcı ve kız arkadaşı... (genel olarak acunun yarışmalarına çıkan herkes ünlü olup mavi tik alıyor ama hepsi gereksiz. hiçbirinin bir meziyeti yok.)
ülkede ünlü olup da aldığı parayı hak eden 3 5 kişi var zaten. gerisi ülkenin zeka seviyesini aşağıya çekiyor.

ölümün karşısına geçen her şey sol'du.
fuat sözüdür. çok severim.

"nerdesin göremiyorum, ses var görüntü yok."