aslında senin için her şeyin yolunda olması

umut bağladığın planların
her ters-yüz olduğunda
ya da dünyanın bütün şimşekleri çakarken
düşmanlarının bakışlarında
veya düşerken bütün belalar
yıldırım misali hep senin başına
dışarıdayken güneşini karartan
alıcı kuşların çığlıkları ardınca
başlayınca nevbet çalmaya
gecenin alaca karanlığında
çatılarda senin için pusuya yatan
kuzgunlar kıvrık gagalarıyla
ve bunları gören dostların
çil yavrusu gibi dağılıp
bırakınca seni yine bir başına
güvenli bütün kalelerin
birer birer fethedilip teslim olunca
nihayetinde düşmanlarına
ve dayanınca sırtın yıkılan duvarlara
sanıyorsun sanki bütün tanrılar karşı
hayatta sadece sana…

aslında senin için her şey yolunda.
okuyunca kendi kullanım el kitabını
başından-sonuna,
paratoner olarak yaratıldığını göreceksin
tüm diğerleri için hayatta
ve idrak edeceksin yaratılma amacını
ve diyeceksin kendi kendine sessizce
ya da hayat ışığın sönerken tek başına
ve zirvesinde bulunduğun tepeden
haykıracaksın sadece sen duysan bile
artık umurunda olmayan
ayaklarının altındaki kadim dünyaya
avaz avaza ve bağıra çağıra:
“evet, aslında benim için her şey yolunda”.