aşure dağıtırken yaşananlar

geçen gün eşimle beraber iki tepsi aşureyi binaya dağıtmak üzere katları gezmeye başladık.
komşulardan tepsiyle beraber almaya çalışanlar oldu biz tabi şaşırdık. . nazikçe beğenirseniz almak için şu kata gelebilirsiniz deyip ayrıldık. kapıyı bornozla açanlarda oldu(herkesin kendi hayati tabi ki ama bu manzara bana hiç doğru gelmedi doğrular evrilebilir) ve de kapıyı açıp hiç teşekkür etmeyenlerde oldu.
bence aşure verip aşure ikram edilen dönemler kıymetlidir.
aşure güzeldir.. güzel üslup, güzel tavır bir teşekkür de insanları iyi hissettirir.

biri bana aşure dağıtsa tüm hafta mutlu gezer müteşekkir olurdum. ne kaba saba, tuhaf insanlar var. ınsanlar bu zamanda ender görülen bir şey yapıp başkalarını da düşünmüş. teşekkür etmek zor gelmiş herhalde.

dağıtmayanların bilemeyeceği konudur.

komşu gibi de götleri dağlansın bir tas aşure getiren olmadı. insanlık ölmüş, geleneklerimiz ölmüş. markettekiler güzel olmuyor ben de yapamam. şerefsizlik ya. haysiyet kalmamış. aynı gemide değil miyiz sen söyle? ben bu apartmanın sakini değil miyim? boklular.

kargo kuryesi bile nasibini aldı bu sene evimde pişen aşureden. komşuluk anlamında sosyal olanlar zaten üçer beşer her kapıdan topladı nasibini ama ben bu sene sadece tanıdığım değil tanımadığım komşularıma da verdim. adımı evimi hatta yüzümü bile bilmeyen insanlara güler yüzümü ikram ettim. keşke güler yüz de sevgi de aşure gibi kapı kapı kolayca dağıtılan birşey olsa.