ata binme ve attan inme şekilleri

dizginler bağlı ise, çözülerek ve atın boynundan yukarıya doğru aşırılarak, binişe hazır biçime getirilmelidir. donanımın her türlü ayarı yapılırken, herhangi bir kazaya neden olmamak için, dizgin bir elle tutulmalıdır.

ilk iş uygun üzengi ayarıdır ve ata binmeden önce yapılmalıdır. bunun için, sağ elin orta parmağı eyerdeki üzengi kayışı tartı tokasına değdirilerek, üzengi düz tutulan kol altında gerilir. uzunluk; üzengi demiri tabanı, koltuk altına hafif bir dokunuş yapana kadar, üzengi kayış tokasından ayarlanır. her türlü ayar yapıldıktan sonra ata solundan yaklaşılarak binişe başlanır.

dizginler, her ikisi de eşit uzunlukta olacak biçimde, sol elde toplanır ve eyerin ön kaşı ile beraber yumuşak bir irtibat ile tutularak sabitlenir. sakin olmayan atlarda sağ dizgin biraz daha kısadır. binici, sol ayağını rahatça üzengiye takacak şekilde kendi yerini ayarlar. sol üzengi sol ayağa geçirilir. sağ el ile eyerin arka kaşı kavranır. sol ayak kuvveti ile sağ ve sol elin çekişiyle sol ayak üzerinde eyer'e sol diz yaslanmış olarak yukarı çıkılır. sağ ayak sağrıya değdirilmeden aşırılarak diğer tarafa alınır.


biniş sol bacağın, bir yardımcı tarafından tutulması ve binicinin atın üzerine kaldırılması biçiminde de yapılabilir. bu durumda üzengiye ayak takılmaz. ayrıca biniş için binek taşı veya rampa da kullanılabilir. bu biniş biçimi daha çok yaşlı ve bedensel engelli biniciler için uygundur.

iniş için, dizgin sol el ile toplanır, her iki ayak üzengiden çıkartılır ve sol ele dayanılarak, sağ ayak sağrıya değdirilmeden aşırılarak yere inilir.

ata binildikten ve kısa bir adeta yapıldıktan sonra kolan kayışı yeniden sıkılmalıdır. kayış devamlı olarak sol taraftan sıkılır.



bu biniş türünü pek tavsiye etmesem de profesyonel biniciler için olabilir.

ata binmek sevgiliyi sevmek gibidir,
attan inmek ise *elbette gayet rasyoneldir.

at diyince aklıma uzun geliyor.

yönetici bireyimiz gibi yapılmaması gereken durumdur.

kitaba ortasından girmiş gibi olacağım ama bu mevzuda sevgili umut sarıkaya beni bazı düşüncelere soktu. benim de söyleyeceklerim var serisinde şöyle parmak basmıştır ;

acaba ilk çağlarda insan atı görünce "ulan ben buna bineyim, gideyim" nerden aklına geldi yani ? hadi biz insanız cins cins huyumuz var tembellik genlerimizde var at buna neden izin verdi ? ... çok gülmüştüm bu çıkarıma.

ülkemizde tek bir binme ve inme şeklinin olması gerektiği şekilleridir:

soldan binip sağdan inmeli.

at hareketli ise taşa doğru yanaştırıp binersin, yoksa debelen dur. ha inmesi kolay, durdurup atlarsın hemen.