avrupa'ya gidiyorum

90'lara dek türk filmlerinin zehirlediği yurdum insanının tuhaf repliği. avrupa'da okuyacağım, avrupa bir başka. parfümü avrupa'dan getirdim vb.. gerçi koca kıtayı tek bir ülkeye indirme (bkz: afrika) hâlâ bitemedi.

demek için can attığım cümle. bir gün gidersem bkz bırakırım.

iddaa tutturup zengin olunca kesin olarak gidecem, burayı editlerim ama biraz uzun sürecek gibi.

arkadaslar bu kadar karamsar olmayin tabiki avrupaya gidebiliriz mesela tekirdağa, kırklareline, edirneye ve istanbula (avrupa yakası) rahatlikla gidebiliriz.

yakındır hele bi seçimi sağ salim atlatalım

tamam.

kesin almanya'ya gidiyor. demedi demeyin.

daha az değil daha çok çalışman lazım. dil meselesini üst seviyeden halletmen lazım. artık türkçe izleme, dinleme, okuma. burada bile takılma.

yalnız kaldın diye türklerden oluşmuş ortamlara sığınma. türkiye'de arkadaş olmayacağın biriyle sırf orada türk buldun diye arkadaş olma.

muhtemelen ilk seneler maddi imkanların kısıtlı olacak. üniversite varsa ve yaşın gençse onların bedava klüplerine girmeye çalış. koşu kulübü, bisiklet grubu. yoksa belediyelerin etkinliklerini kovala, en kolay böyle fırıncısından avukatına çeşitli bir grubun parçası olursun. böyle yerel çevre yapman şart.

inşallah iş veya okul var da gidiyorsun. hızlıca sisteme gir, vergi vermeye ve kredi oluşturmaya uğraş.

o iş için bu sertifika, o pozisyon için şu eğitim gerekiyorsa al. zora sok kendini ve al. yıllar hızlı geçiyor, bunları halletmeyen geldiği ülkeye lanet ediyor. günü kurtarman şart ama yetmiyor. sisteme girmen lazım.

zaman planlaması bize öğretilmiyor. takvmi aç, günlerini ve aylarını planla.

gönlün burada kalmasın. vedalaş. hala tr havadurumu takip ediyor millet. gönülleri orada çünkü. bunu atmaya zorlamassan adapte olamazsın. radikal olacak ama emeklilik hayalini bile tr'den çıkar derim.

çoğu avrupa ülkesi için durum bu.

olabilir mi öyle bir şey?
lütfen olsun çünkü.

turist olarak bile yurt dışına hiç çıkmadım. bilemiyorum, ilgilenmedim. bazı kırmızı çizgilerim var, onlar geçilirse düşünebilirim belki avrupa'ya gitmeyi. ülkenin halinden pek memnun değilim elbette ama kişisel olarak idare ediyorum.

fakat yurt dışı bana hep geliyor. daha dün, gallerli (gal) bir kadınla 1 saat civarı sohbet ettik. rosalina imiş ismi ama bana rosie de, dedi. otizmli oğlunun fotolarını gösterdi. ona da boysie diyormuş. oğlu metalciymiş ve aşırı karizmatik bu arada. ben de rosie & boysie, süper sitcom dizi ismi olur falan dedim. tüm sohbet ingilizceydi tabii. burada şanslıyım valla. daha izmir'den davutlar'a geleli 1 ayı yeni geçti bu sene, 15 yabancıyla (ve kimisinin ailesiyle de) sohbet etmişimdir en az.

ülkemde mutluyum ama gidersem avrupa'da bir yere giderim. belki avustralya, kanada vs. de olabilir. abd ile ilgilenmiyorum. yaşamak isteyeceğim son yerlerden biridir.

ben turist olarak bir buçuk aylığına gittim almanya'ya. gezdiğim yerlerin güzelliğinin yanı sıra yaşam şartları, insanların insanlara olan saygısı, yaya geçidinden karşıya geçme gibi pek çok açıdan sevdim şahsen. sürekli davet ediliyorum, yine turist olarak giderim belki fakat sevdiğim insanların çoğu türkiye'de yaşarken temelli gitme fikri bana çok zor geliyor.

ben gitmem. allah da mecbur bırakmasın.

bizim köyden temelli diye gidip huzursuzlanıp bir kaç yılda temelli dönen çoktur

beni de alın lütfen lütfeeenn

kıskançlık doğuracak ifade.
gidin avrupa'ya. gidin tabii.

sözlüğe başlık yapmaya değer miydi ki.. istanbulun yarısı belki günde iki kere gidip dönüyor...!! (ama o günde nası komiğim, nası komiğim annatamam..)

yaya geçidinden karşıya geçme gibi pek çok açıdan sevdim şahsen

aga bu nasıl olağanüstü geniş bir vizyondur yaw canı gönülden tebrik ederim? almanya'ya gidip yaya geçidinden geçenlere hayran hayran bakmak . işte gerçek batılılaşmak ve demokrasi budur. batı'nın kültürünü değil , tekniğini almak denen şey de işte tam anlamıyla da budur. öküzün trene baktığı gibi yaya geçidinden karşıdan karşıya geçenleri aşk ile seyretmek.