ayrılmadan önce ona unutamayacağı bir şey söylemek

insanoğlunun bilinçaltında var olan bir tututmdur.
filmlerde, dizilerde, şarkılarda, şiirlerde bunun örneklerini hep görebiliriz.
bir nevi ayrılırken giderayak illa bi laf sokma ihtiyacıdır.

bence insan huy olarak özellikle en son gördüğünü ya da duyduğunu unutmuyor. herhangi bir resim ya da metin üzerinde gözlerinizi gezdirdiğinizi düşünün. sonra da arkanızı dönün. net olarak hatırladığımız ilk şey en son gördüğümüz kısımdır. bu nedenle aslında belki binlerce söz söylenmiş, gidene kadar defalarca kez intikam alınmıştır ancak biz hep o en sonuncuyu aklımızda tutar bir onu hatırlarız. bizde, özellikle türklerin düşünce sisteminde süreç değerlendirmesi yok,sonuç değerlendirmesi var.

az sonra söyleyeceğimdir. iyi dinleyin...
dinliyor musunuz? hah.tamam.

herkese kokulu öpücük, sana kelebek, muşta, beyzbol sopası ve keleş türevi şeyler diye bir sövmeye başlıyorum...
o saatten sonra beni bir daha unutamıyor.

buuu bir ironidir. ben çok ponçik bir kadınım.eheh.

çok ararsın beni

bu söylem ancak “sevip de ayrılıyorsa” olur. yoksa sevmeyen insana istediğini söyle anında unutacaktır.

(bkz: ne bok yiyosan ye alacağımı aldım zaten)

bunu söylerken baştan sona bir göz teması kurar, söyledikten sonra da arkanızı döner gidersiniz. 12 yaşında velet gibisinizdir ama karşınızdaki insana emin olun koyar, hep de geri dönerler zaten*.

"sana aldigim parfum aslinda kolonyali sidikti"