b filmler

holywood' da a sınıfı filmlerin yanında genelde yıldız oyuncu barındırmayan, a sınıfı filmlerden daha kısa, a filmleri kadar sanatsal ve estetik kaygılar taşımayan filmlerdir. konuları değişmekle birlikte aksiyon, korku, şehvet, gerilim yada bunların bir karışımı olabilmekteydi. bunun yanında keyifle izlenen, beğenilen b filmlerde vardır.

düşük bütçeli, ortalama seyirciye hitap eden, salonlar boş kalmasın diye sürülen çoğunluğu dandik filmlerdir. arkada çalmalık müziğin sinema versiyonu gibi. (bkz: b movie)
(bkz: teksas katliamı)
(bkz: piranha)
ve atv ve kanal d filmleri..

bu tür filmler için düşük bütçeli film tabiri kullanılsa da bu tanım tek başına yeterli değildir. belki (bkz: indie) tanımını da bu kategorilere dahil edebiliriz ama bu da yeterli bir tanım değildir.

evet düşük bütçeli filmler b type filmler olarak nitelendirilebilir ama bazen de yüksek bütçeli bir film çekildiğinde ve film, planlanan tarihten daha erken bittiğinde paraları zaten peşin peşin ödenmiş olan dekor, makyöz, personel, kostüm anlaşmalarını boşa gitmesin diye değerlendirmek üzere apar topar senaryo yazdırıp çekmeleri neticesinde de ortaya çıkar.

genellikle daha az bilinen oyuncuları, yönetmenleri ve yapımcıları içerir. b filmleri terimi, başlangıçta çift özellikli filmlerin ikincisi olarak gösterilen filmler için kullanılıyordu. bu filmler, bir sinema gösteriminin ikinci parçası olarak, başka bir, daha yüksek kaliteli filmle birlikte gösterilirdi.

bu filmler tabiatı itibariyle beğenilme kaygısı gütmez. dolayısı ile enteresan denemeler içerebilir ve bu sebeple seyircilerde (bkz: wtf) hissdiyatı uyandırabilir.

bazen bu denemeler sebebiyle kült takipçi kitlesi oluşabilir. bazen de a tipi filmlerin önüne de geçebilir.

örnek verecek olursak aşağıdaki filmler b movie iken meşhur olup kült filmlere dönüşmüşlerdir.
(bkz: the evil dead) (1981)
(bkz: mad max) (1979)
(bkz: night of the living dead) (1968):
(bkz: the blair witch project) (1999):
(bkz: el mariachi) (1992)
(bkz: clerks) (1994)

sektörde kabul görmüş adı b-movie'dir. temele bakıldığında, 1940'lı yıllarda ana filmden önce gösterilen filmlere verilen adla doğmuş; zamanla tarzı daha da şekillenerek belirli bir kalıba girmiş ve yapım şirketleri tarafından, sinema gösterimi haricinde tamamen video kaset formatında sunulup, konu ve konsept olarak evlere şenlik moduna getirilmiştir.

bu türün, zamanında yüksek bütçeli filmlerin kaçındığı çoğu ekstrem görsel ve konuları ele alma özgürlükleri vardır. bu durum, kamera önü ve arkasındaki birçok yönetmen, oyuncu ve sektör çalışanları için hem kişisel tatmin hem de endüstrideki deneme tahtası görevi görmüştür. bu sayede hollywood camiasına sıçrayan birçok isim bulunur. mesela meet the feebles filminin yönetmeni peter jackson'ın lord of the rings'e geçişi, güzel bir örneklerden biridir. jack nicholson, arnold schwarzenegger, clint eastwood gibi popüler oyuncular için de aynı durum geçerlidir.

bu tür filmler birkaç gün içinde çekilen, set olarak tek alanda geçen, çoğu zaman ses kaydının bile alınmadığı ve bunların tam tersinin yapıldığı olarak iki kola ayrılabilir. mesela 1968 yapımı night of the living dead tamamen farklı bir zombi konsepti yaratmıştır. 28 days later, dawn of the dead ve diğer zombi işleri ve diğer türlerdeki çoğu şey, bugün "kült film" olarak bilinen ama zamanında b-movie'lerde anlatılmış olandır.

pahalı özel efektlere rağmen, hollywood artık hızlı tüketim ve tekrar eden formülüne dayalı, yüksek bütçeli b-movie benzeri yapımlar üretmektedir. çoğu filmi izlerken gözlerimizi belertmemizin sebebi de bu yüzdendir. bugün izledim; sektörün en üretkenlerinden biri olan fred olen ray'in türün klasik kalıplarına cuk diye oturan bir örneği olarak: