babasını hiç ağlarken görmeyen insan

babası zor ağlayan insan'dır.*

bi defa gördüm.. yaşayacaklarını hissetmiş gibiydi, sonrasında kanser teşhisi.. vefat.

benim gibi ağlamasını görecek kadar birlikte yaşama fırsatı bulamamış insandır.

birkaç kez gördüm. tavsiye etmiyorum.

üç defa gördüm birincisi dedemin 4. evre akciğer kanseri olduğunu ve doktorun yapacak birşey yok eve götürün dediğini bize anlatırken, ikincisi dedem öldüğünde, üçüncü ve bana en çok koyan gelinliğimle evden çıkarken bana sarıldığında.. babalar ağlamasın dayanması çok zor oluyor görünce

dilerim ki hiç ağlarken görmez.
cinsiyetimizin kadin ya da erkek olması fark etmiyor. çocukluk dönemi dahil baba bizler için birer güç sembolü. gelisim sürecimiz bilinçli olarak yapmasak bile onu ilahi bir varlık konumuna sokmamızın en büyük etken olduğunu düşünüyorum. bir nevi tanrı veya yaratıcı figürü.
o kutsal insanin ağlaması, bizimde içimize sunduğu gücün varlığını değiştirmeye başlıyor. değişimler her zaman sarsıcı olmuştur.
babamı ağlarken görmedim, onu ağlarken görsem nasıl hissederdim diye düşünüyorum da içimde bir şeyler kırılıp, dökülmeye başlardı sanırım.
çünkü o benim için dayanıklı, güçlü, sağlam, yığılmaz bir çınar ağacı. o ağaç solarsa gölgesindeki bizlerde yavaşça yok olmaya başlarız.

babamı sadece iki kere ağlarken gördüm. ikisi de büyük kayıplar verdi bize.

babasız büyümüş insandır.

babalar ancak babaları öldüğünde ağlarlar. babam beni ağlarken göremeyecek. çünkü ölmüş olacak.
babasını hiç ağlarken görmeyen insan yoktur. görmezlikten gelen insan vardır.

belki de babasının gözyaşı bezi yoktur!

üniversiteyi bitirdiğimi öğrenince ağlar gibi olmuştu ama yine de ağlamadı. 10 yıl sonra gelen habere şaşırıp afalladı herhalde sadece.

genelde ağlatmakla meşgul ndndnnfnf

babamı doğru düzgün görmediğim için normal olduğunu düşünüyorum.

ben olmak isterdim ama ağlatan ben oldum.

babalarin genel özelliği sevgilerini de belli etmezler içten içe sseverler,ağlamaları da öyle bize gostermiyolar ama agliyolar onlar da.
ama bazı babalar şöyle de dusunuyo olabilir ağlamalarınin görünmesini zayıflık goruyo olabilirler o yüzden gostermiyolardir.

...bize derslerinde iletişim babamız, ünsal oskay, ki kendisi kitle iletişiminde üstüne başka isim zikredilmeyecek bir dehaydı, ağlamayan erkek puşttur , derdi... anladım ki, babam her anlamda harika bir adam, güzel ağlar güzel hüzünlenirdi, şimdi hep gülsün dilerim yemyeşil sonsuz bir vadide en güzel yıllarının mimesisinde akarken...

ağlamasını geç direkt beyefendinin kendisini görmüyorum. ses ver baba öldün mü? evlenmiştin. terk etmişsin karıcığını? sen hiç ağlarmısın adam cevap ver. ben kaç gece ağladım. niye kaçıyorsun benden ulan ne yaptım ben sana?
yürek var mı sende ağlamak için?

babanın ağlaması gerçeklik algısının kırılışı gibi bir şey oluyor.

orhan pamuk bir kitabında erkeğin ağlaması kıyamet alameti, dünyanın sonu gibi bir şeydir demişti, dünyanın sonu olmasa bile sizin dünyanızın değiştiği bir andır, babayı ağlarken görmek..

büyük bir eksiklik yaşamış olan insandır.
ancak bazan babayı tanımamak daha iyi de olabilir.

şanslı insandır. çünkü bir kere babanın ağlamasını gördüğünüzde hissetmediğin nefreti hissediyorsun. tırnaklarınız derinize geçercesine. bir dünyanın yıkılışına şahit olup artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağına kanaat getiriyorsun.