babayı eleştiren çocuğun babasına çekmesi

genelde erkek çocuklarda görülen normal davranış. fıroyd olsa o da normal derdi.

özelikle, eleştirilen bariz olumsuz özelliği alınır babanın. çocuk gelişim sürecinde bunu inkar eder.

baba çapkınsa, ben hiç çapkın olmam der. baba anneyi dövüyorsa, ileride eşime asla şiddet uygulamam der.

20 sene sonra yer bu lafları. babasının maketi olur. niye öyle olur onu çözemedim. psikolojik işlerdir kesin.

belki de işine geliyor erkeğin, günün sonunda 'doğrusu' bu'ymuş diyor. şiddet çok geri zekalıca bu devirde. zeka konuşuyor. bunun farkındayız. bizi rahatsız eden kadını, akıl yoluyla sindirmek gerekiyor bu devirde. yoksa 'hayvan herif' diye anında yaftalanıyoruz.

kadına şiddet bla bla. olayın öncesi-sonrası-nedenleri nasıll bu raddeye geldiğine kimse kulak asmaz. ittirdi.. hooopp olay bitti.

''kadına şiddet''

flash tv ayısı değilse, eğitimli bir erkekse bana göre vardır illa ki bir çıldırma sebebi.

baba figüründen kaçamıyoruz okey, bari bu figürü günümüz koşullarınca modernize edip, öyle hareket etmeli bu devirde..

ben. sadece baba değil anneminde eleştirdiğim hallerine sahibim. armut dibine düşer diye boşuna dememişler.

babam neden erken yaşlarda o kadar çocuk yapmış diye eleştirirdim, o yaşları geçtim çocuğum yok. teori çürüdü, konu kilit. sen seks harici tespit yapma.

armut dibine düşer arkadaşlar, fazla şey yapmayın.

babam kadar pasif olsaydım. mezarımı kazıp içine girerdim. adamdaki pasiflik ve umursamazlık arş-ı alaya çıkmış durumda. insan gördüklerinden ister istemez etkileniyor.

bu benimdir. hayır erkek çocuğu değilimdir.

"armut dibine düşer" atasözünün bir kehanet olmadığının ispatıdır.