barlarda müzik yapanların ünlü şarkıcılardan iyi olması

ses ve yorum olarak, adı sanı duyulmamış bar şarkıcılarının demet akalın, murat dalkılıç gibi tiplerden çok daha kaliteli olması.

(bkz: türkiye'de vasfı olmayanların bile ünlü olması)

barlar sanki batakhane gibi bahsedilmiş ve orası ayrı bir dünya gibi anlatılmış ama bar zaten müzik yapılan bir yer ve oradaki herhangi birinin ekranlarda olan birinden daha iyi olması zaten olasıdır ve bunda şaşılacak bir şey yok ama şunu sormak gerekir; kime göre neye göre.

canlı performans ayrı bir olay, stüdyoda kayıt yapmak apayrı bir olay.

sokak basketbolu ile salonda oynanan basketbolu karıştırmamak gerek.

beton zeminde, tek pota maçta şov yapan, "ulan ne müthiş oyuncu" dediğin çocuk, salonda topu süremez, eli ayağına dolaşır.
aynı şekilde salon basketbolcusunu da street ball turnuvasına sok, "bu mu lan efes alt yapısında oynuyor" dersin.

ünlülerin de dönem dönem barlarda sahne aldığını hatırlatmak isterim. her ünlü bir zamanların bar sanatçısıdır da denebilir. üstelik büyük sahnelerde konser vermektense küçük barlarda dar sahnelerde varoş kesime konser vermek insana kendi mahallesindeymiş hissi verdiğinden tercih edilebilir. var öyle youtubeye video yüklese yükselecek bir kesim ama etkileşime girip '' e hadi '' dediğinde yok ya uğraşamam şöhretle benim bir kitlem var ve tatmin oluyorum dediğini duyarsınız.

sesi pek yok ama sahnesi iyi.

ellerinden tutan olsa çok başka noktalara gelirlerdi şu an. eminim.

ünlü şarkıcı olmak için sdece sesin yetmediğinin göstergesidir. biraz magazin kulisin olacak, milletimiz bayılıyor sağ olsun çiğliklere, bayalıklara, medya maymunluğuna.

romantikliktir.
tabi bazı amatör sanatçılar bazı popüler sanatçılardan iyidir buna katılırım.
ama bu düşünce yaygın olarak romantiklikten gelir.
iki bira içtikten sonra zaten kulağına herkes çok şahane geldiği için böyle düşünülür.

arkası yoktur. dayısı, abisi, godoman bir tanıdığı yoktur.

demek ki konu sadece ses değil. başka meziyetlere de sahip olman lazım. bunlardan en önemlisi de insan ilişkileri.

ünlü olanlar pek kötü sayılmaz. kaliteli müzik yapsalar da kendilerini dinleyen var, kalitesiz yapsalar da.

ceceli’nin karakterini ayrı bir yere koyalım. kötü müzisyen olduğunu iddia etmek aşırı yersiz. ama sezen aksu’yla yaptığı çalışmalara bakalım, bir de son dönem apaçi kız sesli şarkıcılarla yaptığı çalışmalara bakalım. youtube, cecelinin bu saçma tiplerle yaptığı şarkılarla yıkılmış durumda. her yerde bu saçma parçalar çalınıyor.

şimdi ceceli, evde hiç para harcamadan şarkı yapıp büyük paralar kazanmak yerine neden hem zaman hem emek hem de ciddi meblağlar harcayarak bir işe kalkışsın ki. zaten dinleniyor her türlü.

ama bar müzisyeni öyle mi? her türlü en iyiyi yapmak zorunda. yeni öğrendiği bir şey varsa ilk sahnede onu pasaj içine yerleştirmek zorunda yani diğerlerinden bir şekilde sıyrılmak zorunda. çünkü yapmazsa ünlü olmayı geçin aç kalır aç. dolayısıyla yaptığı sahne güzel olur tabi.

bu arada başka şekilde ünlü olanları es geçmeyelim. erkek solistli grubu organizatöre izlettirince(dikkat edin dinletme değil), “ya abicim ortaya şöyle güzel bir civciv bulamadınız mı” tepkisi almanız gayet olasıdır. basit bir mekanda, az bir insan kitlesinin dinlemeye geldiği yerde organizatörün arayışı böyle olursa, yetmişbeş milyon izlerken yapımcıların nasıl tercih yapacağını siz tahmin edin.

keşfedilmemiş her şeyin güzelliğinin baki kalışına örnek nezninde.