1.
inci tanesi guzelliginde bir kemal sayar kitabi. orta kalinlikta kapı yayinlarina ait bir kitap. kemal sayar'in kendine has ince/temiz uslubunun nakis nakis islendigi cok nadide, benim icin fazlasiyla degerli bir eseri.
kitabindan once nedense kemal sayar'i uzun uzun anlatasim var esasen. goren, kendisine denk gelen bilir; cok iyi sair, yazar, psikiyatris doktordur ayni zamanda. kendine has denilebilecek bir durusu, ses tonundan vucut diline kadar insana iyi gelen bir ışığı var. youtube'da sayisiz soylesi ve sohbetlerinin yer aldigi videolar mevcut. ozellikle kotu hissettiginiz anlarda arada bir iki videosunu acip izlemenizi tavsiye ederim. cok susadiginiz an, biraz soguga yakin icilen su misali bir nebze de olsa ferahlatacaktir, iyi gelecektir...
kadim eseri kemal sayar'in okudugum ilk kitabi bu arada. yavaşla kitabindan sonra en cok satilan eseriymis bu.
konusu insan... insana dair ne varsa ucundan da olsa deginmis sayar.
kitabinin ön sozune su sekilde baslar ve icerigini tamamiyla bir cumleyle de ozetler;
"dunyaya düsmekle basi yarilanlar ve kalbi kirilanlar icin bu kitap..." bir tur teselli iceriginde degil bu eser lakin "yalniz degilsin, ne yasadigindan bagimsiz" mesajini sık sık okuyucusuna hatirlatiyor. buna, insandan ote bir kitapta dahi olsa denk gelmek, sanki biraz okuyucuya "anlasilma" konforu sagliyor gibi. bu arada hastalariyla ilgili de diyaloglarina/ hatiralarina da yer vermis yazar. bu da kitaba "bakin iste ornekler" baglaminda ekstra gerceklik katmis.
dili olabildigince akiskan. zaten yazarin aslen sair olmasi kitabin diline daha bir nezihlih katmis bence.
cok cok begendigim birkac alintisini asagiya ekleyip bitiriyorum;
insan istiraplarindan fazlasidir. yeri geldiginde istiraba tahammul ve kadere /kacinilmaz olana riza gostermek de insanin olgunluk yuruyusunde bur basamak olabilir...
insan ezel ve ebed arasina durulu bir varliktir. bu nazardan bakildiginda insan hem koca kainatta ufacik ve onemsiz bir zerrecik, hem de esi bulunmaz bir bicimde biricik, nadir kiymetli bir varliktir. kendimizden daha buyuk bir seye aitiz ve asla yalniz degiliz.
insan hayatla bogusurken anlami kesfeder; kafamizi taslara vururken, hayal kiriklari yasatken, istiraplari alt etmeye calisirken... hayat surekli bir mucadele halidir. bu mucadele zaten yasamin dokusunu verir. yasamak yorulmaktir ve bunun icin de guzeldir.
ölüler diridir ve diriler de hakikatin hakkini veremiyor olduktan sonra, yasayan ölüdür...
kitabindan once nedense kemal sayar'i uzun uzun anlatasim var esasen. goren, kendisine denk gelen bilir; cok iyi sair, yazar, psikiyatris doktordur ayni zamanda. kendine has denilebilecek bir durusu, ses tonundan vucut diline kadar insana iyi gelen bir ışığı var. youtube'da sayisiz soylesi ve sohbetlerinin yer aldigi videolar mevcut. ozellikle kotu hissettiginiz anlarda arada bir iki videosunu acip izlemenizi tavsiye ederim. cok susadiginiz an, biraz soguga yakin icilen su misali bir nebze de olsa ferahlatacaktir, iyi gelecektir...
kadim eseri kemal sayar'in okudugum ilk kitabi bu arada. yavaşla kitabindan sonra en cok satilan eseriymis bu.
konusu insan... insana dair ne varsa ucundan da olsa deginmis sayar.
kitabinin ön sozune su sekilde baslar ve icerigini tamamiyla bir cumleyle de ozetler;
"dunyaya düsmekle basi yarilanlar ve kalbi kirilanlar icin bu kitap..." bir tur teselli iceriginde degil bu eser lakin "yalniz degilsin, ne yasadigindan bagimsiz" mesajini sık sık okuyucusuna hatirlatiyor. buna, insandan ote bir kitapta dahi olsa denk gelmek, sanki biraz okuyucuya "anlasilma" konforu sagliyor gibi. bu arada hastalariyla ilgili de diyaloglarina/ hatiralarina da yer vermis yazar. bu da kitaba "bakin iste ornekler" baglaminda ekstra gerceklik katmis.
dili olabildigince akiskan. zaten yazarin aslen sair olmasi kitabin diline daha bir nezihlih katmis bence.
cok cok begendigim birkac alintisini asagiya ekleyip bitiriyorum;
insan istiraplarindan fazlasidir. yeri geldiginde istiraba tahammul ve kadere /kacinilmaz olana riza gostermek de insanin olgunluk yuruyusunde bur basamak olabilir...
insan ezel ve ebed arasina durulu bir varliktir. bu nazardan bakildiginda insan hem koca kainatta ufacik ve onemsiz bir zerrecik, hem de esi bulunmaz bir bicimde biricik, nadir kiymetli bir varliktir. kendimizden daha buyuk bir seye aitiz ve asla yalniz degiliz.
insan hayatla bogusurken anlami kesfeder; kafamizi taslara vururken, hayal kiriklari yasatken, istiraplari alt etmeye calisirken... hayat surekli bir mucadele halidir. bu mucadele zaten yasamin dokusunu verir. yasamak yorulmaktir ve bunun icin de guzeldir.
ölüler diridir ve diriler de hakikatin hakkini veremiyor olduktan sonra, yasayan ölüdür...
devamını gör...