1.
resul kurt ve eyyüp kurt tarafından çekilmiş 6 dakikalık kısa film;
2020 yılında yayınlanmıştır.
anneleri ve babaları trafik kazasında hayatını kaybeden üç kardeşin bayram sabahına mutlu uyanmaları için elinden geleni yapan birinin yaptığı iyilik ve çocukların trajik hayatından bir bölümü anlatıyor.
yarın mâlumumuz bayram, kimimiz çok mutlu, kimimiz buruk, belki de sadece çocuklar bayramlarda gerçekten mutlu olabiliyor, büyümek biraz da böyle günlerde kayıplarına üzülmek ve ruhunda açılan bir boşlukla yaşamayı öğrenmek gibi geliyor.
eski bayramlar güzeldi, çünkü bazı sevdiklerimiz hayattaydı, artık onların bu dünyada olmadığı gerçeğiyle yüzleştiğimiz bu günler, bayramlar insanı üzüyor.
eskiden dedelerimizin, ninelerimizin elini öpmeye giderdik, artık mezarlarına gidiyoruz.
bir de ölmediği halde kalbimize gömdüklerimiz var, onlar aslında bizimle yaşıyor, yoklukları bizimle hep.
kısa filmde buna benzer bir konuyu işlemiş.
bayramlıkları olmayan çocuklara bir yardımsever bayramlık alıyor.
çocukların içindeki burukluk bâki olsa da sırtlarındaki köhne kıyafetlerden kurtuluyorlar.
sevinçleri yeni elbiseleri olmasından değil belki de sadece, hatırlanmış olmaktan, kendilerinin sevinmesini isteyen insanların hâlâ vâr olduğunu görmekten.
çünkü anne baba kardeş olmayınca insan kendisini artık kimsenin gerçekten sevmeyeceğini sanıyor.
ama iyi insanlar var hâlâ, ve dünya onların hatrına dönüyor artık.
sevdiğiniz insanlar hayatınızdan eksildikçe bayramlar, doğum günleri artık sadece acı verir, keşke yanımda olsaydı, yaşasaydı, gitmeseydi, burada olsaydı dersiniz.
artık yaşamadıklarını ya da tamamen gittiklerini kabul edersiniz, ciğeriniz yansa da kabullenmek gerekir.
benim için duygusal bir kısa filmdi.
belki üzerine bu kadar uzun yazılmayı gerektirmezdi ama ben bayram sabahlarını yas duygusuyla ve kayıplarla bağdaştırarak yazmak istediğim için biraz uzun olmuş olabilir.
şimdiden iyi bayramlar herkese.
sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın.
hayat kısa, toprak aldığını vermiyor..
2020 yılında yayınlanmıştır.
anneleri ve babaları trafik kazasında hayatını kaybeden üç kardeşin bayram sabahına mutlu uyanmaları için elinden geleni yapan birinin yaptığı iyilik ve çocukların trajik hayatından bir bölümü anlatıyor.
yarın mâlumumuz bayram, kimimiz çok mutlu, kimimiz buruk, belki de sadece çocuklar bayramlarda gerçekten mutlu olabiliyor, büyümek biraz da böyle günlerde kayıplarına üzülmek ve ruhunda açılan bir boşlukla yaşamayı öğrenmek gibi geliyor.
eski bayramlar güzeldi, çünkü bazı sevdiklerimiz hayattaydı, artık onların bu dünyada olmadığı gerçeğiyle yüzleştiğimiz bu günler, bayramlar insanı üzüyor.
eskiden dedelerimizin, ninelerimizin elini öpmeye giderdik, artık mezarlarına gidiyoruz.
bir de ölmediği halde kalbimize gömdüklerimiz var, onlar aslında bizimle yaşıyor, yoklukları bizimle hep.
kısa filmde buna benzer bir konuyu işlemiş.
bayramlıkları olmayan çocuklara bir yardımsever bayramlık alıyor.
çocukların içindeki burukluk bâki olsa da sırtlarındaki köhne kıyafetlerden kurtuluyorlar.
sevinçleri yeni elbiseleri olmasından değil belki de sadece, hatırlanmış olmaktan, kendilerinin sevinmesini isteyen insanların hâlâ vâr olduğunu görmekten.
çünkü anne baba kardeş olmayınca insan kendisini artık kimsenin gerçekten sevmeyeceğini sanıyor.
ama iyi insanlar var hâlâ, ve dünya onların hatrına dönüyor artık.
sevdiğiniz insanlar hayatınızdan eksildikçe bayramlar, doğum günleri artık sadece acı verir, keşke yanımda olsaydı, yaşasaydı, gitmeseydi, burada olsaydı dersiniz.
artık yaşamadıklarını ya da tamamen gittiklerini kabul edersiniz, ciğeriniz yansa da kabullenmek gerekir.
benim için duygusal bir kısa filmdi.
belki üzerine bu kadar uzun yazılmayı gerektirmezdi ama ben bayram sabahlarını yas duygusuyla ve kayıplarla bağdaştırarak yazmak istediğim için biraz uzun olmuş olabilir.
şimdiden iyi bayramlar herkese.
sevdiklerinize sıkı sıkı sarılın.
hayat kısa, toprak aldığını vermiyor..
devamını gör...