beklemeye öyle alışmak ki beklenen geldiğinde hala beklemek

mecnunun paradoksudur.

(bkz: ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim)

zerrin özerin de zamanında dediği gibi…

var böyle bir şey. beklediğiniz kişi geldiğinde aslında o bekleme sürecinin geçmişte çoktan bittiğini fark edersiniz. aradan geçen zamanın uzunluğu için kırgın, tekrar deneyemeyecek kadar yorgun ve artık o kişiyi çabalayacak kadar sevemeyeceğiniz için soğuksunuzdur. öyle ya da böyle zaman bitirmiştir o işi, o yüzden gelse bile hala beklersiniz ama artık başka şeyleri, belki de kendinizi.

beklerken beklenen beklenmeyen olmuştur artık.

dönerse senindir dönmezse hiç senin olmamıştır daki dönen kişinin bekletme noktasında beklentiyi karşılayamamasıdır.

bir fotoğrafa ne kadar ne sığdırılabilirse o kadar onu sığdırabilmiş. ismail abinin yanlızlığı.

romantikleştirilecek hiç bir yanı yoktur. ivedi tedavi gerektirir.