bekleyecek vaktim kalmadı artık

bir jean-louis fournier kitabıdır.

ne anlattığının önemi olmadan bu yazarı seviyorum çünkü ne anlatırsa çok güzel anlatıyor. öyle edebi olmak gibi bir derdi de yok. sohbet eder gibi, dertleşir gibi anlatıyor jean-louis fournier her kitabında. daha önce birçok kitabını okuduğum yazarın bu kitabını elime aldım ve bir saatte okudum bitirdim. kafamı bile kaldırmadım kitaptan. zaten kitap yazarın söz verdiği gibi iki yüz on sayfa değil doksan dokuz sayfa idi.

bunun için yazardan alacaklı olduğumu düşünüyorum ama şu an konumuz bu değil. konumuz beklemek ve sabretmek. beklemekten nefret eden ve çok sabırsız bir insan olan bu tanımın yazarı jean-louis fournier'nin anlattığı şeyleri iliklerine kadar hissetti.

hayatımız beklemekle geçiyor. durmadan bekliyoruz. sanırım george orwell yazmıştı savaşın çoğu beklemekle geçer diye. hayatın çoğunluğu da öyle ve zannederim ki sabırlı olan insanlar, yani benim ve jean-louis fournier'nin olmadığı gibi olan insanlar daha mutlu ve huzurlu.

hiçbir şeyi beklemesek bile en nihayetinde ölümü beklemekle memur edilmiş fanileriz ve benim de bekleyecek vaktim kalmadı artık. yazarın yarı yaşında olsam da.