ben aday olmak istememiştim beni aday yaptılar

bir insanın ego zehirlenmesinin, makam fetişinin, başarısızlıklarını asla kabullenemeyişinin onu ne hale getirdiğinin çok hazin ve net bir kanıtı olmuş. 2023 yenilgisi sonrası klas ve onurlu bir şekilde veda edebilseydi her şeye rağmen iyi hatırlanacaktı. 25 yıl sonra istanbul’da iktidarı deviren belediye başkanına açılan davayı soruyorlar, ‘ne var bana da açıldı, alnım ak’ diye cevap veriyor. dedecim sen niye adalet yürüyüşü yaptın o zaman, spor olsun diye mi? içeride olan herkes alnı kara olduğu için mi orada? erdoğan’ın şaibeli kurultay suçlamasına karşı çıkmak yerine nerdeyse onunla aynı tarafta yer alıyor. iki büyük şehri yıllar sonra iktidardan alan yavaş ve imamoğlu’nun cb adaylığı için ‘yapabilirler mi bilmem tabi’ diyor. yapıcı, yönlendirici, cesaretlendirici ve birleştirici bir onursal başkan olabilecekken ailenin mantık melekelerini yitirmiş, herkese söylenen, sevgisiz, memnuniyetsiz huysuz ihtiyarına dönüştü. gerçekten çok çok hazin ve her konumdaki herkesin çok ders çıkarması gereken ibretlik bir hikaye.