ben ağlayamıyorum yalanı

duygusuzluğu örtbas etmenin bir kaçışıdır. ağlamak gibi bir zorunluluğun yok ama bari yalan söyleme kardeşim.

nasıl ağlayamıyorsunuz ya bu isteğinizle olan bir şey değil yani birden istemsiz oluyor. nasıl tutabiliyorsunuz kendinizi salın gitsin işte.

duygusuz taşın tekiyim, olan biten umurumda değil, o derece bencil ve dıyarsızım diyemeyen kişi beyanı.

ağlamaya başlama eşiği yükseliyor yaşanmışlık arttıkça. eften püften şeylere ağlanmıyor artık. o his oluşmuyor yani. ölüm dahil.

ağlayamayanlardan biriyim.

yalan değildir, en yakın örneği babam... adamı bir kez ağlamaya çalışırken gördüm, oda babaannem öldüğünde, garip garip sesler çıkarıyordu, ağlamak değildi, böğürmek gibi bir şeydi, inanın doğru, ağlayamıyor adam, gözyaşı yok zaten, sadece ağlamaya çalışıyordu...
kuzenimde aynı, onu da 2 büyük içtiğimiz gün ağlamaya çalışırken gördüm, oda yapamadı. birde damadımız, o ağlamaya bile çalışamıyor.
kısacası var böyle kişiler.
dip: iş bu metni yazan kişi, bu gün çok sevdiği köpeğini başka birine vermiş ve ağlamaktan gözleri maymun götüne dönmüştür.

kesin öyledir.

benim ağlamam için çok değişik fantezilerin içine dahil edilmem lazım.*