ben darmadağınıkken etrafın derli toplu olması

saçmalık.
ben dağılmışken etrafın toplu olmasının ne gibi bir anlamı var?
ben darmadağınsam onlarda darmadağın olacak.
ne bileyim masanın örtüsü kaymış bilmem eşyalar ortalıktaymış kaç yazar ya ben dağılmışken?
(bkz: dağaldımız gibi dağatır toparlandığımız gibi toparlarız)*

eğer ben iyiysem etraf daginiksa da bı şekilde toplarım ama toplanmaya ihtiyacı olan bensem eğer etrafın toplu oluşu bile canımı sıkar

aslında toparlayamadığın sen yerine etrafı derleyip toplayarak rahatlama çabasının sonucudur. bir yerden başlamaktır toplamaya belki, belki de kendine dair ümitlerinin sona ermesinin yansıması...

etrafa bakınca kafamı toplayamıyorum. etrafı toplamadan derse bile başlayamam mesela. hatta bazen öyle takılırım ki etraf dağınık diye, başlarım temizlik yapmaya. sanki o temizlik meşguliyeti benim kafamdaki düşünceleri bir süreliğine durduruyor gibi gelir. temiz temiz oturup yine düşünmeye, aşırı düşünmeye devam ederim. ama cidden bir kıyafetim sandalyenin üzerinde kalmışsa oturup kitap okumam. içimin dışarıyı etkilemesine gerek yok diye düşünüyorum. eğer içim dışımı etkileseydi yanımda bir insan kalmazdı. zira felaket bir hayat ve görüntüm olurdu. kafadakiler hiçbir zaman tam olarak bitmeyecek. kenara kaldırmayı öğreneceksiniz.