beni çok sev (film)

bir insanı değiştirmek dünyayı değiştirmek gibiymiş.

sarp akkaya oynamamış da sanki yaşamış gibi. kendisine 5 üzerinden 6 veriyorum.
ercan kesal, songül öden, aleyna özgeçen de fena değildi.

2021 yılı neksfiliz yapımı.

türklerin dram filmi yapımındaki o doğuştan yetenekleri buraya da yansımış. 7. koğuştaki mucize seviyesinde harap olmadım, yine de kalbim sıkıştı, bu gece de geçmez.

yine gördüm ki, adamlık asıp kesmek, onla bunla kavga etmek, illegal peşinden koşup hapislere düşmek, racon kesip mafya olmak değil, kızının, ailenin yanında olmaktır. 7. koğuştaki mucize'de de askorozlu karakteri bunu anlıyor ve biz seyircilere gösteriyordu, aynı mesaj burada da var.

delikanlılık kızını babasız bırakmak değildir.

beni çok sev netflix'te ilk gösterimi yapılan, senaryosu ve yönetmenliği mehmet ada öztekin'e ait olan, başrollerini sarp akkaya ve ercan kesal'in yaptığı dram filmi.

film türk filmleri arasında bugüne kadar izlediğim en güzel kurguya sahip.
kurgu senaryoyu almış çok yukarılara taşımış.

oyunculuklar da songül öden beni rahatsız etti.turk kadınları güzelliklerinden taviz vermeden film çektikleri için çok kaybediyorlar.istiyorlar ki hangi rolde olursa olsun hakkında hep güzel diyelim. ya sen hep güzel kadın mi olmalısın?cirkinleri de zaten komediye hapsettiler.bu güzel çirkin muhabbetinden kurtulamazsa aktrisler asla bir yere varamayacaklar.

filmde abartilan bir kaç dramatik sahne var. onlar olmasa film baya baya olmuş olacaktı. ama gerçeklik algısı bizde hep dramla verilmeye çalışıyor. bu film de biraz ona yenilmiş.

sonuç olarak film olmuş.izlenir. pişman etmez.

oyunculuklar, konu ve çekimler başarılı. zaten oyuncu kadrosunu görünce kimin hangi rolde oynayacağını biliyorsunuz. abartı ve saçma gelen 1-2 sahne olsa da her filmde karşılaşıyoruz. yine de izleyin izlettirin. sonuca değil verilmek istenen mesaja odaklanın efenim.

bir dram filmi için yeterli. izlerken sıkılmadım, duyguların şelale olduğu kısımlar da mevcuttu. gözlerimizi doldurup başımıza ağrılar girdiğine göre bu film izlenir. konusuna gelecek olursak musa on beş yıldır hapistedir. cezasının bitmesine de üç yıl kalmıştır. izin alıp kızını görmek için dışarı çıkar. çünkü en son kızını gördüğünde minicik bir bebektir. özlem ile yanıp tutuşmaktadır. gözlerinin önünden kızının o tombul kolları, sevimli boğumlarının silindiği bir an bile yoktur. izne çıkarken de yanına emekliliği yaklaşmış bir gardiyan verirler.







sonu da beni gayet tatmin etti. tam hayat gibi sonu. hayatta da her şey istediğimiz gibi olmuyor. bazı şeyler eksik kalırken bazı şeyler beklemediğimiz şekilde güzelleşip umut veriyor.

hikayesi, her şey bir yana sarp akkaya ve songül öden oyunculuğu der susarım.
sarp akkaya bu dünyaya dram oynamak için gelmiş. bu adamı tanıyamasaydım, oyuncular arasında, en güzel dram oynayan erkek desen bir çırpıda vereceğim isim olmazdı sanırım.
hüzünlü hüzünlü oynarken bir de bir gülüyor, of of.
neyse sarp akkaya'yı başka zaman kendi başlığında överim. filme döneyim.
hikâyenin yansıtılışı, dekor, kostüm ve müzikleriyle beraber çok sürükleyici. akıp gidiyor anlamıyorsun bile.
musa'nın hikayesi içinde sadece anlatım olarak görüyor olsakta gardiyanın hikayesini de öğrenmek hiç rahatsızlık vermeden güzel yedirilmiş. bu noktada ercan kesal sesi, mimikleri en önemli faktördü tabi.
sonu kötü demeyeceğim ama insan bir sarp akkaya'yı mutlu görmek istiyor be.
leyla, ne güzel bir kızsın sen ya. daha önce izlemedim sanırım, başka yerde görürsem illa baktırır rolüne eminim.

bir tek bu kadar dramatik yazının üzerine işi sulandıracak bir yorum yapmadan geçemeyeceğim. bir sahnede bir adamın banyo sahnesi vardı, durduk yere neden o adamın totosunu gördük anlamadım ben. hem kimdi onu bile anlayamadım. belki benim dikkatim çaya, bir şeye dağıldı bilemiyorum. o sahne gereksiz geldi bir tek.

netflix yapımı türk filmi.

bir kaç zamandır netflix listelerinde gördüğüm, ancak fazla dramatik olacağını düşünmem sebebi ile izlemeyi atladığım film. sonra bir baktım, film antalyada geçiyor. genelde canım memleketimi tatil ve otel dışında bir konusu olan filmlerde göremeyiz. ondan başladım izlemeye. ne de doğru karar vermişim. yönetmen de oyuncular da, hikaye de o kadar sahici ve içinde ki insanın, gözlerim istemsiz doldu bazı sahnelerde. babanın hapse giriş sebebi, kızının durumu, annesi mahalle eşrafı hepsi gerçekti sanki. o mahallede yaşananları birebir işlemişler. babalık duygusu, sahip olduğun evlada destek olamaman, düşünsene evladını tanıyamamışsın. öte yandan, gardiyan, evladına herşeyi vermiş ama, evladı tarafından hiçe sayılan. yani evlat ne menem birşey ancak böyle anlatılabilirdi sanırım.
diğer yandan filmin olay örgüsü öyle kendini hiç ifşa etmeden ilerliyor ki, sonunda çıkan durumu film süresince tahmin edemedim. ondandır ki izlerken stres seviyem yükseldi.
özetle, kendini takip ettirmeyi başaran, duyguları birebir verebilmiş, halktan birilerinin canlı kanlı hikayesi olmuş film. öyle televizyonda yayınlanan 3 kuruş, çukur gibi bu tip yaşamlara özendirmeden, mahallenin gerçek yüzünü göstermiş. musa'nın kızına dediği gibi ' bu tip mahallelerde temiz kalmak zordur. sen kendini korumaya bak ' istemeye istemeye kara deliğe çekilir gibi, o pislik içinde kaybolan bir sürü genç varken, yerinde ve isabetli olmuş.
iç rahatlığı ile, bol hüzünlü bu filmi izleyebilirsiniz efenim.