herkesi sev ama yalnızca birini aşkla sev

sizden, yerine getiremeyeceğiniz bir şey istendiğinde, hiçbir sahte umut kapısı bırakmadan kesin olarak hayır deyin. vermek istediğinizi de çabucak, gecikmeden verin. böylelikle reddetmenin inceliğiyle iyilik yapmanın inceliğini, insanı yücelten bu çifte dürüstlüğü kazanırsınız.”
“kimseye fazla güvenmeyin, ne bayağı ne görkemli olun! bunların üçü de insanın önünde tehlikedir, engeldir. aşırı güven saygıyı azaltır, bayağılık küçümsenmenize yol açar, fazla çaba da sömürülmenize neden olur.”
“her şeyinizi ortaya dökmeyin, ağzınızı sıkı tutun. günün birinde onları karşınızda bir rakip, bir düşman olarak bulacakmışsınız gibi tedbirli davranın her zaman. yaşamın rastlantıları sizi bu yola itecektir. o halde ne soğuk ne de ateşli bir görünüşünüz olsun. üzerinde insanın kendini güç duruma düşürmeden kalabileceği bir orta yol bulmasını bilin.”
“ne yazık ki insanlar asıl değerinizi göz önünde bulundurmadan yararlılığa (kendilerine sağladığınız yararlara) göre değer biçerler size. bunu farklı bir imajla söylemek gerekirse rakam ne kadar büyük olursa olsun, ister altın kalemle yazılsın, ister kurşun kalemle hiçbir zaman bir rakamdan başka bir şey olmayacaktır.”
“… bazıları geçici heveslerini doyurmak, geçici bir isteği, bu dünyada başlayıp öteki dünyada sürmesi gereken bir aşk durumuna getirmek için nasıl hain bir hünerle çalışırlar bilemezsiniz. sizi terk edecekleri gün, seviyorum sözüyle aşklarını nasıl masum göstermişlerse, artık sevmiyorum sözüyle de terk etmeyi haklı göstereceklerini söyleyecekler; aşkın iradeye bağlı olmadığını belirteceklerdir. bu saçma bir düşünce dostum! gerçek aşk ölümsüzdür, gerçek aşk sonsuzdur, kendi kendisine benzer; eşittir, temizdir, kendisini şiddetle göstermez; saçları beyazlaşır, gönlü hep gençtir.”
herkesi sev, ama yalnızca birini aşkla sev.
vadideki zambak romanında
soylu bir kadının sevdiğine yazdığı mektuptan alıntı