1.
başka yerde var mı bilmiyorum. tamamen eksik aklım ve cüretkarlığımla kullandığım bir kavram. kastım ise şu:
insanlığın gündelik başta olmak üzere tüm diğer alanlardaki deneyimi esnasında karşılaştığı, birinci elden erişilebilir konumdaki tüm ürün, kişi, siyaset, din, sanat, gereç, akademi vb. başlıklara ait unsurdaki kalite ve derinliğin azalmasına verdiğim genel isim.
mesele basitçe "herşey eskiden daha iyiydi." gibi nostalji vurgusu taşıyan bir klişenin yinelenmesi değil. çok daha somut ve teknik bir durumdan bahsediyorum.
hayatımızdaki kavramların tanımı gereği kendisine içkin olan ya da olması gereken bileşenleri yitiriyor olduğunu gözlemliyorum.
mesela, en son ne zaman başkasına yüksek perdeden vaaz ettiği şeyi kendi mahreminde uygulayan bir dindara denk geldiniz? artık itikadın pratiği, itikad sahibi olmaya mündemiç değil.
olmadı mı?
apple, şarj aparatını satıştaki telefon içeriğinden çıkardı. yani tanımı gereği onda olması gereken içkin bileşenlerden biri artık tanıma dahil değil.
bir hizmeti tam olarak alabilmek için, iyi eğitim, iyi sağlık, iyi dostluk bulabilmek için eskisinden daha fazla maddi ya da manevi karşılık sunmanız lazım.
artık ikili ilişkilerde sadakatin sürece dahil olduğunu farzedemiyoruz. bunu ayrıca talep etmemiz, belirtmemiz gerekiyor.
belki erişilebilir en üst insan, eşya, hizmet gibi kavramların en üst segmentte sahip olduğu nitelikler eskisinden daha iyi ama artık bunlara ulaşmanız için eskiden sunduğunuz şeylerin çok daha fazlası gerekiyor.
hemen herşey, eskisinden daha fazla mesai talep ediyor. eskiden çabaladığınız kadar çabaladığınızda ise, konu ister eşya olsun ister insan, ekseriyetle hayal kırıklığı yaşıyorsunuz.
şeyi şey yapan o ana değer yani "agalma" artık eskiden olduğundan daha cılız. tatmin edilmesi iyice zorlaşmış olan bireyin tatmini imkansıza yakınsadıkça, onu tatmin etmek için çabalamanın gerektirdiği dış motivasyon da azalıyor.
"nasıl olsa 5'i beğenmeyecek olana 3'ü verip baştan savma kurnazlığı, "nasıl olsa
5'i beğenmeyecek olana sıfır vermek." noktasına gelmiş durumda.
ve her iki taraf da birbirini suçluyor. insanın ontolojisi, ürettiği beşerî pratiği amorti etmeye yetmiyor.
insanlığın gündelik başta olmak üzere tüm diğer alanlardaki deneyimi esnasında karşılaştığı, birinci elden erişilebilir konumdaki tüm ürün, kişi, siyaset, din, sanat, gereç, akademi vb. başlıklara ait unsurdaki kalite ve derinliğin azalmasına verdiğim genel isim.
mesele basitçe "herşey eskiden daha iyiydi." gibi nostalji vurgusu taşıyan bir klişenin yinelenmesi değil. çok daha somut ve teknik bir durumdan bahsediyorum.
hayatımızdaki kavramların tanımı gereği kendisine içkin olan ya da olması gereken bileşenleri yitiriyor olduğunu gözlemliyorum.
mesela, en son ne zaman başkasına yüksek perdeden vaaz ettiği şeyi kendi mahreminde uygulayan bir dindara denk geldiniz? artık itikadın pratiği, itikad sahibi olmaya mündemiç değil.
olmadı mı?
apple, şarj aparatını satıştaki telefon içeriğinden çıkardı. yani tanımı gereği onda olması gereken içkin bileşenlerden biri artık tanıma dahil değil.
bir hizmeti tam olarak alabilmek için, iyi eğitim, iyi sağlık, iyi dostluk bulabilmek için eskisinden daha fazla maddi ya da manevi karşılık sunmanız lazım.
artık ikili ilişkilerde sadakatin sürece dahil olduğunu farzedemiyoruz. bunu ayrıca talep etmemiz, belirtmemiz gerekiyor.
belki erişilebilir en üst insan, eşya, hizmet gibi kavramların en üst segmentte sahip olduğu nitelikler eskisinden daha iyi ama artık bunlara ulaşmanız için eskiden sunduğunuz şeylerin çok daha fazlası gerekiyor.
hemen herşey, eskisinden daha fazla mesai talep ediyor. eskiden çabaladığınız kadar çabaladığınızda ise, konu ister eşya olsun ister insan, ekseriyetle hayal kırıklığı yaşıyorsunuz.
şeyi şey yapan o ana değer yani "agalma" artık eskiden olduğundan daha cılız. tatmin edilmesi iyice zorlaşmış olan bireyin tatmini imkansıza yakınsadıkça, onu tatmin etmek için çabalamanın gerektirdiği dış motivasyon da azalıyor.
"nasıl olsa 5'i beğenmeyecek olana 3'ü verip baştan savma kurnazlığı, "nasıl olsa
5'i beğenmeyecek olana sıfır vermek." noktasına gelmiş durumda.
ve her iki taraf da birbirini suçluyor. insanın ontolojisi, ürettiği beşerî pratiği amorti etmeye yetmiyor.
devamını gör...