bile isteye yalnız kalmak

gayet normal bir durumdur. insanlardan bakmışsındır ve artık tek tabanca takılmak istiyorsundur.

her şeyin fazlası zarar. günde 2 ya da 3 saat sosyallik bana kafi geliyor. kalan zamanda kendimle sosyalleşiyorum.

(bkz: tercih edilmiş yalnızlık) *

(bkz: yalnızlık kendi tercihiymiş gibi gözükürken içinin kan ağlaması)

işte kendimi bulduğum başlık. fakat şunu söylemek isterim ki insan yalnız kalamaz arkadaşlar. insan kendisiyle baş başa kalabilir. yalnızlıkta bile iki kişi vardır aslında: ben ve ben. kendinizle konuşup kendinizi tanıdıkça aslında tatlı bi insan olduğunuzu keşfedebilirsiniz. bu yalnızlığın en tatlı yönüdür. diğer güzel tarafı da kendinizle konuştuğunuzda yapılan yanlışlar, doğru yanlış tercihler hepsi beyninizin gündemine gelir ki bu konular üzerinde düşünmek insanı olgunlaştırır.
sosyal insanlara selamlar tabii ama biz böyle iyiyiz ya

çehov'un dediği gibi;
'bir süre yalnız kalmak tehlikelidir ve bağımlılık yapar. çünkü ne kadar huzurlu olduğunu görünce artık insanlarla uğraşmak istemezsin.'

sanırım bu noktadayım.