bir ara mutlaka görüşelim

tabii canım her zaman, şeklinde cevap verilir, asla da gerçekleşmez

çok geniş bir kavram,görüşmeyelim desen daha samimi gelir.şey gibi bir cümle işte,plan yapacak kadar vaktim yok sana ama belki yine işime yararsın ya da tesadüfen görürsün bozuk atmayalım birbirimize.(ne fena düşünür olmuşum çok üzgünüm:((

kafamı çevirdiğim her yerde samimiyetsiz ve vıcık vıcık olan ilişkiler görüyorum. acaba onlarda bunu biliyorlar mı yoksa inanmak istemedikleri için girdikleri rollere takılı mı kalmışlar? merak ettiğim şey ise nasıl bu kadar sevgi dolu olup, neden yalnızlıkla baş edemeyeceklerini düşünmeleri. birine güvendiğim, yakın olduğumuzu söylediğim an arkamdan vurulacak gibi hissediyorum, bu yüzden bu fırsatı onlara vermiyorum,ve bu yüzden söylemekten bıkmadıkları lafları ' neden sevilmekten, ya da sevmekten korkuyorsun, yakınlaşmak yerine geri çekiliyorsun? oluyor. korkuyor muyum bence hayır, korku benim için yüzleşmek- sonuçlarına katlanmak istememek anlamına geliyor ve ben yalnız kalmaktan kaçmıyorum.genelde sonu düşünürek yaşayan biriyim, ihtimallerle, en kötüsünü aklıma getirerek 'nasıl olsa bitecek ve konuştuklarımızın-yaptıklarımızın bir önemi kalmayacak diye kendimi birilerine bağlamayı sevmiyorum.

işte yersen diye tabir ettiğimiz kalıplaşmış cümlelere bir örnektir.

buna inana buna da inandı.

yolda denk gelinen gereksiz insanın lafın gelişi, öylesine, gürültü olsun diye, geçiştirmek için, boş yapmak adına söylediği o cümle. numara silinmiştir, rehber yenilemiştir, telefon değiştirmiştir falan filan bin tane yalandan birini seçer söyler. numaranızı alır, belki kaydeder gibi yapar ve belki gerçekten kaydeder. ama sonrasında ne arar ne de sorar. tamamen farazidir yaşanan diyalog. kimse kimseyi hatırlamaz.

bunu diyen kimseyle asla görüşmedik.