bir ayrılış hikayesi

hayranı olduğum nazım hikmetin, hayran olunası şiiri.
en alakasız anınızda bile aklınıza gelerek sizi o ayrılık psikolojisine sokuyor.




--- alıntı ---

bir ayrılış hikayesi erkek kadına dedi ki: - seni seviyorum, ama nasıl? avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak kırasıya, çıldırasıya... erkek kadına dedi ki: - seni seviyorum, ama nasıl? kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz, yüzde yüz, yüzde bin beşyüz yüzde hudutsuz kere yüz... kadın erkeğe dedi ki: - baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek, korkarak, eğilerek, dudağına, yüreğine, kafana. şimdi ne söylüyorsam karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana... ve artık biliyorum: toprağın yüzü güneşli bir ana gibi en son, en güzel çocuğunu emzirdiğini... fakat neyleyim saçlarım dolanmış ölmekte olanın parmaklarına başımı kurtarmam kâbil değil! sen yürümelisin, yeni doğan çocuğun gözlerine bakarak... sen yürümelisin, beni bırakarak... kadın sustu. sarıldılar bir kitap düştü yere... kapandı bir pencere... ayrıldılar...

--- alıntı ---

ayrılık kalpte bir yaradır. ama kanaması sol göğsünden görünür biçimde taşmıyor işte. sen öyle sansan da öyle olmuyor. kan dayanamayıp bir süre sonra avuçlarında bir yerlerden akıp gidiyor.

erkek kadına dedi ki:
-seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya...
erkek kadına dedi ki:
-seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz...
kadın erkeğe dedi ki:
-baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
ve ben artık
biliyorum:
toprağın -
yüzü güneşli bir ana gibi -
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak..
sen
yürümelisin,
beni bırakarak...
kadın sustu.
sarıldılar
bir kitap düştü yere...
kapandı bir pencere...
ayrıldılar...

n.hikmet