bir insana kendi içinde veda etmek

zordur.

zaten duyguların geneli zordur. bir insana kendi içinde veda etmek hele, o insandan komple vazgeçmektir, sevmekten vazgeçmemektir ama sevdiğini söylemekten vazgeçmektir. onun için savaşmaktan vazgeçmektir.
onun için ağlamaktan vazgeçmektir.
doğum gününü bile bile kutlamamaktır artık.
onsuz bir hayata alışmaktır, hissetmemektir artık eskisi gibi.

kabullenmektir, gerçeği..

canını verdiğin yabancıya artık hoşçakal diyebilmektir.

her şeyin değişmeye başlayacağı o kabulleniş evresidir. her ne kadar bu durumu yaşamak insanın canını acıtsa da gerektiğinde yapınca daha büyük sıkıntılardan kurtaracak durumdur. bugün katlanırken zorlandığımız şeyler sayesinde yarınımız daha da huzurlu, güvenli olabilir.

intihar sebebi

vapur gözünü seveyim, senin yüzünden hepimiz bir nitçe, bir dekart, bir berkeley olduk çıktık. yapma bize, zaten günde yarım saat zor gülüyoruz jxkkxkd

bir modern zaman sorunu sanırım bu; insanlarla son konuşmalarımızı yapmıyoruz artık.
5 sene önce flört ettiğim adam çıkıp gelse; "yarın ne yapıyoruz?" dese saçma olmayabilir çünkü ilişkimiz bir halat gibi çürümüş ve halatın iki parçasını tutan incecik o ipliği hiçbirimiz koparmamışız. karşılıklı oturup; "biz artık görüşmesek daha iyi" demeden görüşmemeye başlamışız.

bu sadece eski flörtler değil, bir zamanların yakın arkadaşları için de geçerli. bazı arkadaşlıklar da öyle bitmiş; birbirimizi çok severken bir şekilde ayrı düşmüşüz, bir gün son kez konuşmuşuz ama bilmemişiz son konuşma olduğunu. birbirimize; "bu arkadaşlık artık bizim için sağlıklı değil dememişiz", öylece görüşmeyi bitirmişiz ama içimizden de "görüşmek ihtimalini" atamamışız.

demem o ki, artık vedalar karşılıklı yapılmıyor ve bir sürü ilişki sürüncemede kalıyor öylece. o yüzden en azından içimizde bazı vedaları yapmak elzem olabilir çünkü sürüncemede kalan şeyler genelde huzursuzluk yaratıyor.

fazla nazın âşık usandırdığı durumlarda yapılabilen hareket. salın gitsin ipini.

sana vedalar biriktirdim sessiz çığlığımda diyebilmektir.swh.

himalayalara çıkıp orda kalan var mı?

e inecek bir zaman sonra zirveden

zirvene güzel veda et inerken, taa ki düze çıkasın