bir insanı kaybedince ona dair her şeyi kaybetmek

acımasızlıktır. keşke öyle olmasa dersin ama öyledir.

sıla'nın bir daha ahmet kural filmi izleyemeyeceğini düşündüğümde fark ettiğim şey oldu bu, bir insanı kaybettiğimizde bizim hayatımızdaki rolünü, onun mesleğindeki onu, ona dair diğer şeyleri de kaybediyorsun, birini sırf bir şeyden kaybettin diye artık onun her şeyini kaybediyordun.

sırf seni dövdü diye oyuncu olan ahmet kural'ı da kaybediyordun, ressam sevgilini kaybettin diye, seni çizme ihtimalini kaybediyordun, müzisyen sevgilini kaybettiğinde onun şarkılarını kaybediyordun.

kaybediyordun..

tanımlarını uzun zamandır görmüyordum çok iyi geldi eski tanıdık birine denk gelmek.
bir insanı ölüm dısında kaybedemeyiz (onda bile fızıkı kayıp olarak var) sadece yollarımız ayrılır. farklı yollardan bırbırımıze yıne bakarız ama eskısı gibi olmaz zaten eskı duygularında olmaz sıradanlaşır, herkesleşir ve silinir inancına sahibim

hayatımızda ki insanlar bizde hatıralarıyla, eserleriyle, anılarıyla, sesleri, gülüşleri, tavırları ile boyu, posu endamı ile, tepkileri, mimikleri ve dahi akla gelebilecek her türlü mantıklı ve saçma hareketleri ile vardırlar.
insan olarak başka bir insana tutulma nedenimiz, o'nu "o" yapan birçok şeyin hoşumuza gitmesidir. bu saydığım şeyleri yaparken bize mutluluk ve huzur vermesidir. olmadığı zamanlarda eksikliğini hissetmemiz ve o şeyleri yapmasını arıyor olmamızdır içimizde bir yerlerde.
bu insanı hayatımızdan bilerek ve isteyerek çıkarmakla o kişinin ölüm sebebi ile hayatımızdan çıkması arasında dağlar kadar fark vardır nazarımda.
bana kalırsa başlıkta bahsedilen "kaybetmek" durumunu asıl acıklı ve geri dönülemez yapan tek gerçeklik ölümdür!
zira harici "kaybetmek" eylemlerinin tamamı, her ne kadar "imkansız" gibi görülsede, hatta milyonda bir ihtimal bile olsa telafi edilebilir olduğundan gerçek anlamı ile "kaybedilmiş" sayılamaz bence.
sıkı sıkı sarılmak gerek.
ertelememek gerek.
boşvermemek gerek.
amaan nasıl olsa zaman var, daha vakit var "dememek" gerek.
eğer imkanınız varsa geç olmadan sahip çıkın sevdiğiniz insanlara.
onlara sımsıkı sarılın.

aksine onu kaybedince kalanları kendinde tutmak için ekstra çaba sarf ediyorsun.

her şeyi kaybettiğini düşünüyorsan ya kendini kandırıyorsundur ya da gerçekten kendinden nefret ettirmiştir. insanız neticede; bazı şeyleri istesek de kuma yazamıyoruz, istemesek de aklımıza kazıyoruz.