bir insanı neden severiz sorunsalı

bilemedigim sorunsal. o yuzden sordum. neden sevelim ki 1 insani.

nedensiz severizz aslanım. *

sevilmek isteriz çünkü. sevmek mi sevilmek mi sorusunun cevabı çoktan bellidir benim nezdimde.

ama bunlardan öte anlaşılıyoruzdur, eksik bir yanımızı tamamlıyordur ya da olmak istediğimiz kişidir. mutlu ediliyoruzdur veya varlığı bile yeterdir.

insanlık hali.

eğer bir sevgide neden varsa o benim için gerçek sevgi falan değildir, insanın kendini yalnız hissetmemek adına karşısındaki insana çünküleri olarak anlam yüklemesidir benim gözümde. nedensiz sevilmeli insan, çıkarsız. diğer türlü anlamı oluyor mu?

"seni seviyorum çünkü;
her sabah kalktığımda yaşamak için tek nedenim, sen varsın ...
fakat seni sevmek için binlerce nedenim var ...

seni seviyorum çünkü;
bu siyah beyaz dünyada tek renk sensin,
bir ressamın fırçasından çıkmış gibi ...
ama alalade bir renk değil,
gökkuşağının her tonunu gölgede bırakan bir renk ...

seni seviyorum çünkü;
bu soğuk günde içimi ısıtan bir esinti gibisin ...
hafiften esiyorsun, iliklerime işleyerek ...
sonra da kaybolup gidiyorsun, daha nereden geldiğini
anlayamadan ...

seni seviyorum çünkü;
seni sevmekten başka bir şey gelmiyor içimden ...
o kadar doğal ki bu duygu ruhumun derinliklerinde,
sanki doğduğumdan beri var ...
sadece ortaya çıkmak için seni bekliyordu"
can yücel

göz gördü gönül sevdi işte ne bileyim ben.

bir insanı neden sevdiğimiz konusu sanırım kendimizle alakalı olsa gerek. kendi üzerime düşündüğümde insanları genelde bendeki eksiklikleri giderdikleri için sevdiğimi farkettim. buna ilgi, sevgi, saygı, arkadaşlık, dostluk vb. gibi manevi ve maddi sebepleri sıralayabiliriz.

kendimle en barışık ve mutlu olduğum dönemdeyse aslında herkesi sevdiğimi ya da nedensizce sevebileceğimi farkettim daha sonrasında. ama bu çok daha nadir yaşanan bir an.

bütün bunların tek bir istisnası var zannımca. o da evlat sevgisi. üzerine yıllardır düşünüyorum. bu kadar çok sevmek için ne gibi bir nedene sahip olduğumu çözemedim kızımı. nedensizce seviyorum.

ısırmak için.
(bkz: seven sevdiğini ısırsın)

çıkarlarımızı karşıladığı için severiz; hiçbir sevgi karşılıksız değildir.

çok salakça seviyor diyebileceğimiz biri bile karşılıksız sevmiyordur. o kişi, karşılıksız sevmeye çalışırken yaşadığı mutluluk hissini seviyordur. yani, onu mutlu etmese sevmezdi.