bir konuyu savunurken aşırıya kaçmak

ben diyorum ki bu ülkede yaşayan sadece sen değilsin bunu da uzun uzun yazıyorum tabi şu an söylediğim ana düşüncesi neyse.
sadece sen değilsin diyince ülke türkün ülkesi mutlu değilsen defol dillerine giriliyor. ya ben urfa siverekliyim fransızlarla savaşıp onları buradan defeden bizim dedelerimiz adam diyor ki biz olmasak siz fransızdınız. çok haklı aslında ne denebilir ki.

bir konuyu savunurken aşırıya kaçma türk mutfağında şöyle olur:
x kişisi: eline sağlık...
y kişisi: yok sana bir tabak daha koyayım doymamışsındır sen.
x kişisi: yok almayayım. doydum ben. eline sağlık tekrar.
y kişisi: bak ölümü gör ama almazsan. koycam bir tabak daha..
misafirlik dönüşü kemer gevşetilir. hatta pantolonun ilk düğmesini açanları gördü bu gözler sırf o son tabak yüzünden. o son tabağı yemeyecektim pişmanlığı...

bir şeyi savunmanın geri kalan her şeyi reddetmek olduğunu sanma yanılsaması. biraz faydacı yaklaşmak gerek. hiçbir şey kusursuz olmadığı gibi hiçbir şey de baştan aşağı kusur dolu olamaz. yine kendimize yakın bulduğumuz görüşler olsun ama diğerlerinin de artı yönlerinden faydalanabilelim.

lisede münazara yapmak üzere iki ekip oluşturduk. önce konudan bahsedildi ama kimin neyi savunacağı söylenmedi. benim ekibim konuyu tartışırken çoktan taraf olmuştu. ama hoca bize karşıt görüşü savunacağımızı söyledi. o an herkes* diğer görüşün eksi yönlerinden, mantıklı olanın bizim savunduğumuz olduğundan bahsetmeye başladı. peki neden böyle oldu? bir anda hayat görüşümüz mü değişti? hayır, bize "o pencereden değil bu pencereden bakacaksın" dediler. biz de yeni penceremizden gördüklerimizi söyledik.

hayatta da bundan farklı ilerlemiyoruz. bir pencereden kafamızı uzatıp ışığı görünce diğerlerini yok sayıyoruz.