bir fikri savunurken nazik bir dil kullanmak

üslup her şeydir...

ülkemizde namümkündür. konu bir noktadan sonra sen abdülhamit'i savundun, çıkar göster seviyesine geliyor ne yazık ki.

çok güzel bir başlık, bunu kendime tokat olarak kabul ediyorum zira bazen haklıyken bile dilini bükebilmem gerekir, zira diğer türlü ortada ne haklılık kalır ne de savunduğun şeyin bir önemi.

üslup doğru sözün celladıdır derler, yerinde konuşmak iyi tabiki ama bunu kırıp dökmeden yapabilirsen ancak o durumda gerçek bir mânâ kazanır.

üzerinde çalışıyorum, halledeceğim nasipse.

(bkz: beyinlerimiz savaşsın ama siz silahsızsınız)

şöyle bir laf söyleyip çıkamadık ya ortamdan…

olur mu canım öyle şey..

kendi fikrinin ne kadar üstün bir fikir olduğunu ikna etmek için her yolu denemek gerekirken, yanlış tercih edilmiş bir yoldur.

terbiye
ne zaman konuşacağını bilmendir.

ahlak
konuşanı dinlemendir.

edep
konuşanın sözünü kesmemendir.

akıl
her konuşanı onaylamamandır.

sen nasıl gidersen, karşındaki sana öyle gelir. unutmamak gerekir...

tercih edilen budur. tabii savunulanın kendi dışında da fikirlerin olduğu/olabileceğini kabul eden bir "fikir" olması koşuluyla..
( çünkü sonunda 'bu allakın emri yav sen ne dion'cu bir saplantıyı pazarlama amaçlı bir sahte nezaket nezaket değil, fikir de fikir değildir.)