bir patronu karaktersiz yapan detaylar

patron olması yetiyor çoğu zaman. karakterli az sayıdaki patronlarımız alınmasın, selamlar. (bkz: swh)

klikler oluşturup dedikodu yapmasıdır. personelinin kavgasından nemalanmasıdır.

çalışanları arasında personel kayırıp eşitsizlik yapması.

"biz bir aileyiz" diye başlayan bir girizgahla çalışanlardan sıra dışı fedakarlıklar beklemesi; "biz bir aile isek neden kârı paylaşmıyoruz?" sorusunun kendisine sorulabileceğini ihtimal dahilinde bile görmemesi.

ve biz onlara diyeceğiz ki:
hesaplaşma günü geldi. şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz ve çıkarınıza baktınız hatta gene sizlerden, sizin gibilerden büyük düşünürler çıktı ve bu kitapların bizleri uyuşturmak için yazıldıklarını ileri sürdüler. biz zavallılar ya bu düşüncülerden habersiz kaldık ya da bunları yazanları bizden sanarak alkışladık. yani uyuttular alkışladık, uyandırıldık alkışladık...
oğuz atay

para veriyor diye sürekli ezmeye çalışması,yetmiyomus gibi bide para ile herşeye ulaşabileceğini sanması ne kadar karektersizsiniz iş verenler diye haykırmak istiyorum .

tam teslimiyet istemesi. tam teslimiyetten kastım kölesi olduğunuzu düşünmesi. mesela ilk patron küçük olduğum için beni evinde kullanacağı elektrik anahtarlarını almak için bir yere yollamıştı. ben de direk itiraz edemediğimden gidip keyif yapıp döndükten sonra dükkan kapalıydı dedim. bazı akşamlar ya da haftasonu arayıp iş soruyordu ben de alo.. alo.. duyuyormusunuz? diyip kapatıyordum. bazen de teli bir çocuğa verip dayım hastaneye gitti felan dedittiriyordum. iş harici her şeye ayak direttiğim için sonunda benim çıkışımı verirken şöyle böyle hedefimiz, vizyonumuz diye felsefi cümleler kurmuştu. dedim ki boşa yorma kendini istediğin tarz adam çok. en çok da namaz kılmaya giderken terliklerini götüren kızcağıza üzülüyorum. bari onu kendin yap.

adam olmaması, net. hatta olamaması.

kucuk dağların uzun zamandır orada olduğunun farkında olmaması. tanrı kompleksi. bu, kraldan çok kralcilarda daha çok görülüyor maalesef. başkasının parasıyla ego masturbasyonu yapan, ne boka yaradığı belli olmayan bazı müdürler gibi.

iş kitlenmeye çalışması, net.

yüzündeki o adilik, o vaşaklık süzülerek akıyor fakat farkında değil.

hak yemesi.

mobbing yapması.

aldığı işçileri çoğu zaman yeteneğine ve başarılarına göre değilde dış görünüş ve fiziğine göre seçmesi . tabi hak yemesi ve torpil yapması da karaktersizliktir.

"biz burada bir aileyiz" iki yüzlülüğünü dilinden düşürmemesi.

başta işveren olması sebebiyle çalışanlarına sarkıntılık etmeyi kendinde hak görmesi. ve tabi tüm mobbing ve türevi hareketleri kendine ilke edinmesi.

5 dakika geç kalmanıza surat yapıp mesai saatleri dışında iş buyurması olabilir.

biz aileyiz falan filan tabi ki budur ama seviyorum keratayı.

mesai saatleri dışında iş kitlemeye çalışması. karşı çıkınca, mecbur olduğun alt metinli konuşma yapması.

mercedes'e binip, koluna rolex takarken, iş, çalışana para vermeye geldiğinde ağlanması.
-bazen cebimdeki parayı çıkarıp patrona veresim gelir-

cuma namazını kaçırmayan, ramazan'da işyerinde yemek çıkarmayan, ofisin her yerini osmanlı tuğrasıyla donatan fakat iş vergi ödemeye ve ssk primini değerinden yatırmaya gelince gavurdan beter olan detaylardır. tanıdık geldi değil mi çoğunuza?