bir semtin medeniyet seviyesini belirten detaylar

(bkz: kekolar)

elektrik ve telefon kabloları
kaldırımlar ve ağaçlar
binaların rengi ve kendi iç düzeni.

hız kesici kasislerin az olması. kedilerin, köpeklerin yanından geçerken sizden korkmaması.

köşe başlarında bekleyen sokak fedaileri. eğer girdiğiniz semtte bu fedailer varsa korkmanıza gerek yok. gayet nezih ve medeni bir semttesiniz ve burada başınıza hiçbir şey gelmez yani güvendesiniz demektir.

sokak hayvanları için mama kaplarının bulunması.
farklı türde atıklar için belirlenmiş çöp kutularının olması.
ön cama asılmış çamaşır olmaması.
hoparlörlü satıcıların geçmemesi.
düzgün bir spor salonunun olması.

etrafta elinde tespih ve sigara olan, yüzlünden insan korkacak, psikopat suratlı, bela çıkarmaya hazır tipler olmaması.

karşısındakine saygısı

-trafiği, ana caddeden ziyade sokaklarındaki trafikte şöförlerin tutumu.
-park ve bahçelerin bolluğu.
-etrafta diğer yazarların da söylediği gibi kekoların olmaması.
-suriyelilerin olmaması.
-sokakların düzeni.
-sokaklara asfalt dökülüp geçmilmiş mi yoksa kaldırım taşı mı kullanılmış?
-gecekonduların olup olmaması
-çok yakınında, hemen dibinde kötü şöhreti olan bir semtin bulunup bulunmadığı.

çöpleridir efendim. evet evet.. yanlış okumadınız.... çöpleri.

bir semtin, bir şehirin, hatta hatta bir ülkenin medeniyet seviyesini belirlemek istiyorsanız, bakacağınız ilk şey; ne evleri, ne düşünceleri, ne araçları, ne görüntü ve ne de örüntüleridir... bakacağınız ilk şey; çöpleri olmalıdır. bir medeniyetin anlık durumunu da, esrarını da, sürecini de buradan rahatlıkla kestirebilirsiniz.

misal; zengin bir semtte, atılan yiyecek ve içecek türevlerinin haddi hesabı yoktur.
dolayısıyla o semtin, sokak hayvanları da, gelişmiş hatta semrilmiştir.

yine kısmen, daha fakir bir semtin çöpüyse; bu çöpler ya azdır ya da kokar. çünkü dişiriciler onu çoktan dişirip götürmüşlerdir. götürülmeyen, beğenilmeyen atıklarsa; bir sonraki çöp kamyonuna kadar, kokmaya ve semtin durumunu gözler önüne sermeye devam edecektir.

haa siz şimdi diyeceksiniz ki: eyh hincime!.. kendine gel bre.... görece daha fakir olan bir semtin çöpü dişiriliyor da, kısmen daha zengin olan semtin çöpü dişirilmiyor mu? .. onların çöp kutularına; kağıt toplayanlar, çöp karıştıranlar, cümle karışık argümanı olanlar konuk olmuyor mu?.. maalesef ki hayır efendim. hayır!..
onların çöpleri ayrıştırılır ve dönüştürülür. dişirilme; yalnızca medeniyetin uğramadığı özgün mekanların, şatafatlı ve de çetrefilli kumaşıdır...

(bkz: yeşil alan olarak ayrılan bölümler)

o semtte yaşayan insanların engelli rampası önüne araç park edip etmemesidir.

bizim semtte sokak kedileri insanlardan kaçmaz.

caddelerde çöp olmaması, hayvanların sağlıklı olması, ağaçların durumu.

insanları tabii, sokakta pijama, böğrü kapanmamış gömlek giyen müthiş stilli insanlar. iki adım ötede çöp varken apartman önüne çöp koyanlar v.s.

medeniyeti peyzaj mimarligi ile karıştıran adamlar var ya. eşeğe altin* semer vursan essssssssek gene esssektir.
cevap : o semtte ne kadar az akraba toplulugu varsa o kadar medenidirler. akrabası cok olunca bi tarafi kalkiyor her halti yapabilecegini saniyor. gerci biz bunlari zamaninda o guvendikleri akrabalarinin onunde de hic ettik , ettim . sıkıntı yok ya valla bak.
sukut......

nargile kafeler ve tütüncü sayısı ne kadar azsa o kadar medenidir. buralara barzolar mesken tutar.

trafik kurallarına ceza korkusu olmadan da uyulmasıdır herhalde.

etrafındaki kırsal alanların düzenli halde olması, kafeleri, dükkanların hali, bir de çevredeki insanların birbirleri ile konuşurken ki ses tonu. en sonuncusu bence en önemlisidir.

sokak hayvanlarının cana yakın olması. insanlardan kötülük görmedikleri için kaçma gereği de hissetmiyorlar. ankaradan izmire ilk gidip oradaki hayvanları gördüğümde gerçekten de yaşanacak bir yer bu izmir ya diye düşünmüşümdür

sokak hayvanlarına yaklaşımları.