bir şeye boşa emek verdiğini fark etmek

yorucu ve yıpratıcı bir farkındalık.
neyse acıda olsa zararın neresinden dönersen kârdır demişler her kazığı tecrübe olarak heybemize atar devam ederiz.

sırf emek verdiğiniz için bile en üst değeri hak eden işin amacına uygun işleyememesi olayı.

onlar utansın nedir yani.

şu sıralar arada gelen...
üstelik ben, bu hisse takmamazlık yapamıyorum ve üzülüyorum.

hayatımı idame sürecinde beni sıkıntıya sokan düşünce. her daim bu şekilde düşünüyorum.

genelde iş işten geçtikten sonra farkedilir ve çoğu zaman "olan oldu zaten artık" diyip devam edilir.

eğer ki bu boşa emek verdiğin şeyler üst üste gelirse, sonraki sefer için hareket etmek fazla zorlaşıyor. cesaretin kırılıyor.

ama aslıda gerçekte olay öyle değildir. 10 kere atılan zar belki 9 yazı 1 tura gelir. ama 1000 kere atılırsa yazı ve tura gelme sayıları bir birine çok yaklaşır. neredeyse yarı yarıya olur. o yuzden 2-3 olayda zaman kaybı yaşamak, boşa emek vermek ihtimalleri yarı yarıya düşündüğümüzde pek büyük bir olay değil. daha fazla denemek lazım ki ihtimalleri zorlayalım, deneme sayılarını artırarım kafi! di mi ?

yazılı iken ne de süper her şey. pratikte ne kadar da nazlı : )

bazı zamanlar sözlükte okuduğum upuzun, orijinal ve şahane tanımları yazan insanları görünce insan bu duyguya kapılmıyor değil. tüm bunların ne kadarına değiyor onca parmak tıklatmalar?