bir yandan üzülmek öte yandan sevinmek

şu insanların çektiği sıkıntılara bakınca üzülüyorum. sonra aklıma hayatlarını daha iyi hale getirmek için hiçbir eyleme girişmedikleri, kararlarında hiçbir değişiklik yapmadıkları geliyor ve size müstehak deyip buruk şekilde seviniyorum. sonra içimden bu insanlardan biri de benimdir belki diye geçiriyorum.

buna hayat derler.

üzülmenin biraz sahte olduğu durumdur.

evimden uzağa, okuduğum şehire gittiğimde hissettiğim.. hem çok gitmek istersin hem de aileni öyle bırakmak istemezsin. olayları dramatize etmekte üstüme yoktur ama benim için durum bu.
" yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe.."

ölmek konusunda biraz öyleyim galiba. hem bir daha varolmayacağım diye üzülüyorum. bir daha güneşe bakamayacağım, simit çay yiyemeyecek, en sevdiğim dergiyi köpüklü bir kahve eşliğinde okuyamayacak, sevdiğim sanatçının ben öldükten sonra yapacağı şarkıları dinleyemeyeceğim diye, sevdiğim yönetmenin benden sonra çekeceği filmleri izleyemeyeceğim diye, okumak istediğim kitapları -okuyamayacağım diye, yazmak istediğim o şiiri, ve o kitabı yazamadan gideceğim diye, üzülmüyor değilim.
ama bir yandan da ölümün ne olduğunu göreceğim için seviniyorum da. şimdilik ölümüne kadar hayattasın repliğine sığınarak yaşayıp gideceğiz bakalım.

bu mefhumu en iyi anlatan şey tahta çıkmak olsa gerek. baban ölmüş, üzülüyorsun ama yeni kral da sensin nihayetinde.

(bkz: hem giderim hem ağlarım)
böyleydi galiba.

hayattaki seçerek yapılan değişiklikler biraz bu hisse gebedir.

eskiden keşke derken, artık iyi ki demeye başladığım durumları hatırlatıyor. bazen "keşke" dediğiniz durum daha sonra dolaylı olarak güzel bir şeye vesile olur ve önceden "keşke" dediğiniz, üzüldüğünüz şeye "iyi ki" demeye başlarsınız.

bir daha onu göremeyeceğin için üzülürsün, diğer taraftan da herşeyin bittiğini bilir ve o kaosu bir daha yaşamayacağın için sevinirsin..

*

ilginç bir durumdur. bende genelde bir yandan üzülmek bir yandan sinirlenmek oluyor. * bu daha zor. hem üzülmek hem sevinmek yine güzelmiş en azından bir olumlu tarafı var ama hem üzülüp hem sinirlenince, üzüldükçe de daha çok sinirleniyor, sinirlendikçe daha çok üzülüyorsunuz. böyle bir kısır döngü, pek önermem şahsen.