bir yerlere sürekli koşarak giden insan

o kişi benimdir.
mesela örnek vereyim.
arkadaşlarla 12:30'da bulunulacak diyelim. ben de evde yatıyorum diyelim. yatarken bir yandan da ne zaman evden çıkacağımı hesaplarım. 12:00 diyelim mesela.
12:29'a kadar evde pijamalarıma uzun oturuyor pozisyonda olurum. sonra bir anda kafama dank eder "ulan galiba geç kalacağım" çok hızlı bir şekilde pantolonu giyer merdivenleri zıplayarak inerim. evet asansöre binmem. onun yerine merdivenlereen atlayarak inerim. yolda koşarken bir yandan da hesap yaparım.

ve inanırmısınız bilmem ama oraya hep en erken ben gelirim.

bunula ilgili antalya otogarında tonlarca anım var. o köpekler beni az kovalamadı.

hayatım hep bir yerlere geç kalmamak için koşarken geçti.

prusyadaki kral prusya’da türkçeyi unutmuş...

ben karşıdan karşıya giderken koşasım geliyor 200 metredede olsa araba böyle bi istek var.

benimdir. bu yüzden yolda yürürken devamlı kızarım kendime çünkü terlerim. doğuştan yüklenmiş bir özellik sanırım genelde her yere yürüyerek gitmek zorunda olduğumdan. tam fakir huyu yemin ederim.

prusya'daki kralın içine hincime kaçmış dediğim açıklama başlığı... *

akıllara uşaklı maratoncu (bkz: akın yeniceli) yi getiren başlık. adam hem sempatik, hem tertemiz anadolu insanı. helal olsun abim. izlemek isteyenler için aşağıya linki bırakıyorum.

buradan