birbirimize karşı duyduğumuz şiddet hissini saklama ihtiyacı
başlık "insan olun biraz" tarafından 30.03.2022 12:09 tarihinde açılmıştır.
1.
frank herbert’in bilimkurgu destanı dune serisinin ikinci kitabı olan dune mesihinde geçen bir tespittir.
birbirimize karşı sürekli bir şiddet hissi duyduğumuz bir gerçek, hem de yadsınamaz bir gerçek. ancak toplumsal düzenlemeler gereği ve ahlaki kurallar ve dinsel öğretilerle bu şiddet hissini maskelemek içim büyük bir çaba içindeyiz. ama bu kurallara tabi olan, hatta bu kuralları ortaya koyan herkes biliyor ki hissettiğimiz bu şiddeti sadece belirli sürelerle saklayabiliriz.
insan özünde iyi değildir. insan kendi kendini evcilleştirme hevesinde olan vahşi bir canlıdır. insanları birbirine karşı şiddet uygulama konusunda dizginleyen şey bu şiddetin sonunda başına gelebilecek olanlardan başkası değildir. yani uygulanan şiddetin sonunda kendine uygulanacak şiddetten korkar insan.
bir ceza almayacağını bilsen hangi suçu işlerdin? tarzı saçma sorulara cevap verenlerin büyük çoğunluğunun aklında cinayet fikri vardır. sorunların çözümü konuşmaktan ziyade şiddetle sağlanmaya mecbur kalır. çünkü insan özündeki vahşi hayvanı umduğu kadar iyi evcilleştirememiştir.
bilmem kaç yıllık dünyada sadece bilmem kaç yıl barış olmuş klişesi değil benim derdim. o barış olan dönemde bile insanların şiddete ara vermemiş oldukları gerçeği. şiddet her an devam ediyor ve şiddetin doğurduğu daha fazla şiddet isteği dünyayı sarmış durumda.
bu şiddet hissini saklama ihtiyacı ise sadece toplumsal bir zorunluluktan ibaret. kendi canı tatlı olan insan cezalandırmaktan korkuyor, yalnız kalmaktan, tecrit edilmekten. aslında hiç bitmeyen bir arınma gecesi yaşadığımız gerçeği bu ihtiyacın artık o kadar büyük olmadığının da bir göstergesi.
birbirimize karşı sürekli bir şiddet hissi duyduğumuz bir gerçek, hem de yadsınamaz bir gerçek. ancak toplumsal düzenlemeler gereği ve ahlaki kurallar ve dinsel öğretilerle bu şiddet hissini maskelemek içim büyük bir çaba içindeyiz. ama bu kurallara tabi olan, hatta bu kuralları ortaya koyan herkes biliyor ki hissettiğimiz bu şiddeti sadece belirli sürelerle saklayabiliriz.
insan özünde iyi değildir. insan kendi kendini evcilleştirme hevesinde olan vahşi bir canlıdır. insanları birbirine karşı şiddet uygulama konusunda dizginleyen şey bu şiddetin sonunda başına gelebilecek olanlardan başkası değildir. yani uygulanan şiddetin sonunda kendine uygulanacak şiddetten korkar insan.
bir ceza almayacağını bilsen hangi suçu işlerdin? tarzı saçma sorulara cevap verenlerin büyük çoğunluğunun aklında cinayet fikri vardır. sorunların çözümü konuşmaktan ziyade şiddetle sağlanmaya mecbur kalır. çünkü insan özündeki vahşi hayvanı umduğu kadar iyi evcilleştirememiştir.
bilmem kaç yıllık dünyada sadece bilmem kaç yıl barış olmuş klişesi değil benim derdim. o barış olan dönemde bile insanların şiddete ara vermemiş oldukları gerçeği. şiddet her an devam ediyor ve şiddetin doğurduğu daha fazla şiddet isteği dünyayı sarmış durumda.
bu şiddet hissini saklama ihtiyacı ise sadece toplumsal bir zorunluluktan ibaret. kendi canı tatlı olan insan cezalandırmaktan korkuyor, yalnız kalmaktan, tecrit edilmekten. aslında hiç bitmeyen bir arınma gecesi yaşadığımız gerçeği bu ihtiyacın artık o kadar büyük olmadığının da bir göstergesi.
devamını gör...
2.
özet geçmek gerekirse göt korkusundan kaynaklı durumdur.
devamını gör...