birgün seni sevdiğimi anlarsın

bir (bkz: ümit yaşar oğuzcan) şiiridir.
birgün seni sevdiğimi anlarsın

uykuların kaçar geceleri
bir türlü sabah olmayı bilmez
dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
ne çarşaf halden anlar, ne yastık
girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın
onun unutamadığın hayali
sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine
sevmek neymiş birgün anlarsın

birgün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu
şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin
gün gelir de sesini bir kerecik duymak için
vurursun başını soğuk taş duvarlara
büyür gitgide incinmişliğin, kırılmışlığın
duyarsın ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın
sevmek neymiş birgün anlarsın

birgün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin
niçin yaratıldığını
bu iğrenç dünyaya neden geldiğini
uzun uzun seyredersin de aynalarda güzelliğini
boşuna geçip giden yıllarına yanarsın
dolar gözlerin için burkulur
sevmek neymiş birgün anlarsın

birgün anlarsın sevilen dudakların
sevilen gözlerin erişilmezliğini
o hiç beklenmeyen saat geldi mi
düşer saçların önüne ama bembeyaz
uzanır gökyüzüne ellerin
ama çaresiz, ama yorgun, ama bitkin
bir zaman geçmiş günlerin uykusuna dalarsın
sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler acı
sevmek neymiş birgün anlarsın

birgün anlarsın hayal kurmayı
beklemeyi
ümit etmeyi
bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
lanet edersin yaşadığına
maziden ne kalmışsa yırtar atarsın
o zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden
bir gün seni sevdiğimi anlarsın

(bkz: bir gün) diye duzeltilmesi gereken baslik.

t: 1 siir.

bazen oldukça çaresiz bir çabanın açıklayıcı cümlesini teşkil eder bu kelimeler.

psikolojik ya da fizyolojik bir ızdırabın pençesinde olan bir sevdiğinize kolaylıkla sitem edebilirsiniz. sizi her şey ile suçlar, onu sevmediğinizi iddia eder, her davranışınızdan acayip anlamlar çıkarır, hatta ona işkence ettiğinizi bile söyler.
insanların geneli bazı özel dönemlere denk gelen acılarla dolu zamanlarında akılları yoğun bir bulanıklığın içerisindeyken yaşamak zorunda kalır. ben de yaşadım bu durumu, sadece teoride değil pratikte de biliyorum nasıl bir şey olduğunu.

cehennemi yaşayan bir insanı gördüğünüzde tanımanız gerekebilir ve onun söylediği şeyleri gerçekten yaşadığını kabul etmeniz de gerekecektir. aksi takdirde teknik bir takım davranışları öğrenip uygulamak için gerekli olan motivasyona sahip olamayabilirsiniz.

ne yapacağınızı bilemediğinizde zor olan şeyler imkansız hale gelirler.

ben bile onu sevip sevmediğimi anlayamadım.
o nasıl anlasın?

ama çok geç olacak.