birinden iyilik görünce mahcup olmak

nedense sürekli hissettiğim duygudur. başka insanlara yaptığım iyilikler beni oldukça mutlu eder, karşılık da beklemem. ancak ne zaman biri bana kibar davransa, iyilik yapsa delicesine mahcup hissedip bunun karşılığında benim de bir iyilik yapmam gerektiğini düşünürüm ya da ben bunu hak ediyor muyum gibisinden sorular sorarım kendime.

üzülüyorum böyle insanlar gördükçe çünkü onları en iyi ben anlıyorum.sonra bu insanların o iyiliği kendilerine hak görmek için yaptıkları çırpınışları fark ediyorum.halbuki bazı şeyler karşılıksız olmalı.