tanımadığından bir iyilik görünce gelen ağlama hissi

yaşamın bir parçası olarak hayatımızın bazı dönemleri zor günler geçiririz. sıkıntılar üst üste gelmiş, yalnızlık hissiyatı ağır basan, kişiye ağır gelen durumlarla boğuşulan dönemler. işte özellikle böyle bir dönemde tanımadığımız yahut az tanıdığımız birinden gelen samimi ve ufak* bir jest insanın içinde bir şeyleri titretir. bu iyiliği açarsam biraz, içten bir gülümseme, yardımcı olayım mı gibi samimi bir soru. bunu görünce insanın bir anda içi titrer dedim ya, hatta yapayalnız olsa ağlar bile. mutluluk göz yaşı gibi bir hissiyat değildir ama bu. daha ziyade kalabalığın arasına karışmışsındır, dikkat çekmemek için gösterilen azami gayret, içini dökmek istediğin tek insan yoktur, yeni insanlara kendini tanıtacak ve sevdirecek enerji motivasyon yoktur, yani aslında insanlara bir vaadin yoktur.

sonra biri yaşı ve cinsiyeti önemsiz küçük bir jest yapar ve o kalabalıkta fark edilmişsin hissiyatı gelir, değerli hissettirir, var olduğunun onaylanışıdır*. bu durumda mutlu olman gerekir basittir gibi gelir belki size ama o boşlukta kalabalığın yuttuğu bir şehirde, yalnızlığın gerçek anlamda ne olduğunu idrak ettiğin dönemlerde aldığın içten bir gülümseme... hayır mutluluk değil bu bıraksalar köşede ağlama hissiyatı getirir. hayatımın eski zamanlarına dair bir hissiyattı bu. sevgi güçlüdür, umut verir ittirir insanı, bilirsiniz. sevginin ise temeli başlatıcısı ilgi alakadır. her şeyin karşılıklı olduğu, çıkar her şey bilmem ne iddialarıyla dolu sözleri etraftan bolca işitirken belki de aksinin olabileceğinin ispatıdır. sırada beklerken birine içten gülümsemen, bavulunu taşıyamayana yardım etmen sende ufak bir iyilik diye kodlanmıştır ama karşıdaki için belki haftalarca iyi hissetme sebebidir ve o an için tam da ihtiyacı olan şeydir. her ne kadar bu amaçla yapmaman gerekse de sen daha iyiyken yardım edersin, sen düştüğünde de diğerleri diye düşünebiliriz. yaşam bir döngüdür.

bende öyle değil de hemen altından bir şey aramak geçiyor. ve herkese yaptığım gibi onu hemen kendimden uzaklaştırmak geçiyor içimden.

bana da geliyor bu ağlama hissi. iyiliğe ve iyi insanlara hasret kalmışlıktan.

ağlama değil de minnettarlık. aynı şey iltifat aldığınızda da oluşur. ne yapacağınızı bilemez ve şapşal şapşal cevap verirsiniz. bu da öyle bir durum. teşekkürler ederek iyiliğini kabul edersiniz. ileride de bu günleri hatırladıkça yad edersiniz adamı. öyle.

değersizlik duygunuzun yüksek olduğunu gösterir.