birine bir şeyi söyledikten sonra pişman olmak

genelde üzgün olduğumda biriyle dertleşirken yaptığım hata. hatta aptallık da diyebiliriz.

sarhoşken başa gelen durumdur.
sarhoş olursunuz ve birine bir sır verirsiniz uyandığınızda haydaaa neden yaptım ben bunu diye düşünüp durursunuz.

bir anda ölüm sessizliği yaşarsınız,içinizden neden yaptım ki bunu dersiniz ama iş işten geçmiştir.

genelde akademi camiasında görülür. söylediğin her sözün altında bilgi yatıyor olmalı. bak cümle demedim. sözcüğünün altında proflar olmalı.
yoksa konuşunca ben neyi sıvıyorum lan yer yarılsa da gebersem diyorsun.

anlık sempati duyup içimi döktükten sonra yaa naptım ben düşüncesidir

ağzımızı açmadan, bir şeyi söylemeden önce iki kez düşünmemiz gerektiğini bize hatırlatan durumdur.

söylemediklerimden pişmanım yeminle.
asalette bir yere kadar.

geçen günlerde yaşadığım...
hay ben dilimi...

diri diri gömülme isteği uyandıran histir.

söz ağızdan bir kere çıkar. sonrası gönül alabilme kabiliyetine bağlı.

herkesin başına gelebilecek şey.

samimi bir şekilde dilenen özürlerin her zaman gideri vardır benim hayatımda. insanlık hâlidir, bazen saçma sapan şeyler yapabiliyoruz hepimiz. hangimiz anlık bir yanlışın bedelini hayat boyu ödemek ister ki? ben de istemem, karşımdakine de ödetmek istemem. nazikçe gönlümü alacak ve bir daha da aynı şeyi yapmayacak insanlara kapım her zaman açıktır. aynı şekilde kendim yapmışsam da mutlaka özür dilerim. genel olarak özür dilemek zorunda kalacağım şeyler söylememeye çalışıyorum yine de. makul olan bu.

tabii bir başkasının sırrını ya da kendi sırrınızı şuna buna açıp sonra söylediğinize pişman olduysanız orada durum biraz daha farklı. bu sırrın etrafa yayılıp yayılmaması konusunda tamamen karşınızdaki kişinin insafına kaldığınız bir durum bu. allah iyilerle karşılaştırsın, ne diyelim...

herkes herşeyi zaten birine söylüyor çokta takıntı yapma