birine kibarca aynı seviyede olmadığınızı anlatmak

mecbur muyum ?

bu çaba neden yani. koy mesafe gitsin, tanımı okurken tükendim. birşeyleri izah etmek zorunda değilsiniz. esas mesele karşınızdaki insanı ezmek ise o başka. kibarlık durumunu başlıktan çıkaralım sonra devam edelim.

dipnot: siz üstün ırkmışsınız zaten. kalori harcamayın alt tabaka için.

ayrı dünyaların insanıyızz...... kaç milyar galaksi var şimdi kim bilir sen hangi dünyanın insanısın ben nerden biliyim???

şöyle:
bakın burdan düz gidin orman az ilerde.

sen guvercinsin ben kartal. ve yanyana uçuyoruz.

güvercinler asla kartalın çıktığı seviyede uçamaz .

şöyle yapıyorum ben; uzun, ögelerine ayırmak bir yana okurken yorulacağı, bol betimlemeli ve sizli cümleler kuruyorum. şayet algılayamıyorsa bir süre sonra kendisi gidiyor. ancak sorunun kendisinden kaynaklandığını anlamamışsa (ki genelde anlamıyorlar) ertesi gün geri geliyor. aynı şekilde yine uzun ve yorucu cümleler... üçüncü gün gelirse yine aynı... en son "senle mi uğraşacağım? entel dantel konuşuyorsun" diyip bir daha gelmemek üzere gidiyorlar.

ezcümle: entelektüel seviyeyi koruyarak mesafeli bir şekilde uzun cümlelerle konuşmak her zaman her yerde işe yarıyor. bire bir kalp kırarak pat diye söylemektense hissettirip uzaklaştırmak ve hiç öyle bir niyetiniz yokmuş gibi davranmak en garantili yol.

birisine aynı seviyede olmadığınızı kanıtlama yada anlatma ihtiyacını hissediyorsanız zaten onunla aynı seviyede olduğunuzu gösterir. zaten sizinle aynı seviyede değilse ne anlatırsanız anlatın sizi anlamayacaktır.ayrıca kime göre neye göre seviye belirliyoruz?belki sen düşük seviyesin karşındakini anlamıyorsun?

lisedeyken hoşlandığım kıza açılmıştım.* gerçi öyle kalabalık bir ortamda açılamazdım ama "ne söyleyeceksen burada söyle, herkes duysun" diyince bir an gaza geldim. hani bi nevi cesaret testi gibi algıladım ve döküldüm ne varsa içimde. gözlerime baktı, tepeden tırnağa süzdü sonra da ekledi;

+allasen bi sana bak bi bana.
-anladım.
+ne kadar zekisin seeeen...

tabi güldü bu son dediğini söylerken, o gülünce tüm ortamdakiler de güldü.

bakınca çokta kibar değildi bu davranışı ama yaşadıklarımın içinde en kibarıydı desem neler yaşadığımı az çok tahmin edersiniz sanıyorum.

ihtiyaç dahilinde de olsa yapılmaması gereken eylemdir. aynı frekansta da değilse zaten bir yolu yok. zaman kaybı.
ben kısaca haklısın diyip gidiyorum.

susma hakkımı kullanırım.

onu, onun ait olmadığı ortamlara sokun.
cemiyette kendini ezmesine izin verin.
bir zaman sonra vücudun reddettiği organ gibi kendini atacaktır rahat olun.

ayni seviyede olmadigimizi hissettigim ya da bunun kokusunu dahi bile aldigim an kacarim hemen* kanitlamakla ya da anlatmakla mi ugrasicam. bunu cahile laf anlatilmaz gibi gormemek gerek belki ama benim bu tarz seylere hevesim yok direkt sivisirim. o yuzden benim icin imkansiz olaydir

bir balığın, bir kuşu görüp görebileceği tek yer onun kursağıdır.

çok kabaca biliyorum ama sözle anlatamadığımız şeyleri beden diliyle anlatmak daha doğru oluyor. ben çok muhattap olmuyorum. arada konuşuyor vs vs. üzücü ama napiim.

"uyuşamayız, yollarımız ayrı;
sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi;
senin yiyeceğin kalaylı kapta;
benimki aslan ağzında
sen aşk rüyası görürsün, ben kemik."