biriyle konuştukça anlaşmazlığın daha da büyümesi

insanlar konuşa konuşa anlaşır ata sözünün günümüzde geçerli olmadığını gösteren olgu. herkes her şeyin en iyisini kendisi biliyor.

konuşarak anlaşabileceğini sanma salaklığı...

bazı insanlarla konuşarak da anlaşmanın mümkün olmadığını tecrübe ettiğimiz durumlardır. ya konuyu değiştirirler, çarpıtırlar ya da konuyu size getirerek suçlayıcı bir tavra bürünürler. bunlar, manipülasyon ustası olan toksik kişilerdir, onlarla anlaşmaya varamayacağınızı bilmek, büyük bir farkındalıktır. son okuduğum (bkz: toksik aile ilişkileri) adlı kitapta bu konuyla ilgili can alıcı bir bölüm var ki orada şöyle diyor: "sağlıklı insanlarla konular üzerinde konuşup bir sonuca varırsınız ama toksik insanlarla hiçbir zaman bir sonuca ulaşamazsınız, onlar size hiçbir zaman bir kapanış sunmazlar."

mala anlatır gibi oldukça açık cümleler kurulması gereken iletişim çeşididir.
şu kadarını söyleyeyim gerisini kendi anlasın ya da şunu demeyim ayıp olur diye düşünmeyin. hayır anlamaz, evet ayıp olur ama beyin damarlarından birini açarsınız en azından.

bu işte bir yanlışlık var dedirten durum. tam tersi için amaçlayıp sıçıp batırmadır.

gözlemlerime göre genelde karşı taraf empati ile yaklaşmıyor ve kendi açısından olayı anlamaya çalışıyorsa yaşanır. bizi nezaket kurtaracak lan, karşınızdakine nzaikçe yaklaşın işte. neyse sinirlendim yine.

konuşmamışsınız demektir. yani işteşlik yoktur ortada. büyük ihtimalle bir monolog vuku bulmuştur.

çok garip bir durum.
iki tarafta konuşmak, anlaşmak, anlaşılmak istiyor ama konuşamıyor.
düşünsene!
insanız ama konuşamıyoruz! *

kırgınlık, kızgınlık ve geçmişte yaşananlar yüzünden konuşamaz iki insan. ben ondan olduğunu düşünüyorum. **

karşıdaki kişi devamlı eski konuları açarsa anlaşmazlığın daha da büyümesi çok normaldir.

edit: iki medeni insan gibi konuşmayı bilmeyenlerin yaşadığı durumdur.

herkesin kendi derdini anlatmaya çalışırken karşı tarafın ne dediğine odaklanamaması sebepli ortaya çıkan durum.

aynı cümleyi gerekirse yirmi defa aynı tonda kullanıyorum böyle durumlarda, anlayana kadar, ne ileri ne geri. önce orayı bir çözelim diyorum, sen istersen çık bir nefes al öyle dönelim diyorum.

söylediğim şeye kulak verilmemesi, konuşmama izin vermeksizin konuşulması kırmızı çizgim. kırk kat haklı olsanız dönüp bakmam.

bende boğulma ve bulantı hissi yaratan durumdur; hem fiziksel hem ruhsal anlamda.
cümleleri toparlamaya çalışıyorum, herhangi bir yanlış anlaşılmaya mahal vermeyecek şekilde anlatmaya çalışıyorum ama dikkat ettikçe daha da sarpa sarıyor ve evet işte o an konuştukça anlaşmazlık daha da büyüyor.
allah düşman başına vermesin, kötü bir durum; hele ki sevdiklerinize karşı oluyorsa.

akrabalarımın büyük bir kısmıyla konuşurken aynı böyle hissediyorum.
anlamak istemeyene anlatılmaz.
bu yorgunluk geçmiyor.