bebeklerin telefon ile büyümesi

ülkenin geleceği adına beni kaygılandırandır. bebeklerin telefon ile büyümesinin zararlarını detaylıca yazma gereği duymuyorum ama kısaca 0-3 yaş arasında otizm’e kadar götürebileceği araştırmalarla kanıtlanmıştır, birçok davranışsal ve bilişsel sorun doğurur.

buna rağmen o kadar fazla çocuk saatlerce o ekrana maruz kalıyor ki içim acıyor resmen. elinden telefon alındıktan sonraki ağlama krizleri, boş bakan gözler cidden üzücü. peki buna rağmen neden bir sürü aile bu sıkıntıya dikkat etmiyor, sorumsuzca davranıyor?
ayrıca şahsen benim aklıma “çocuk yapabilme ehliyeti gelmeli midir?” sorusunu da getiriyor.

olaylar ve durumlar arası mukayese yetisini azaltan bir aktivite olduğunu okumuştum bir araştırmada. üzüldüğüm ve biraz korktuğum bir durum. umarım kontrol altına alabiliriz... yazık çocuklara yahu

bakmayacaklarını bile bile çocuk yapan çiftlerin suçudur. sonunda ülkede telefona anne tablete baba diyecek bir nesil çıkacak ortaya.

evet sevgili babadağlılar , sokaklar güvenli değil. bizler akşam ezanına kadar mühlet alıp , yatsıyı sokakta kılan çocuklardık. şimdilerde insanların çocuklara , yaşlılara ve hayvanlara saygısı yok. dehşet ki kanunlardan da korkmuyorlar.

bu çocuklar ne yapacak ?

-iktidar anca şikayet ediyor , çözüm bul abi ?

bilinçsiz anne babalar çocuğu susturabilmek için daha ilk andan telefona sığınıyorlar. aman çocuk ağlamasın aman çocuk yemeğini yesin diye sürekli telefonla büyütüyorlar çocuğu. telefonla büyüyen çocukların hayal güçlerinin gelişemediğini düşünüyorum. telefon olmasa oyuncaklarla büyüyecek o çocuk ve kendi dünyasını yaratacak haliyle hayal gücü de gelişecek.